بیژن حیدری - استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان
حافظ آریامنش - استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان
نگار جوادی - استادیار گروه اندودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان
سارا خزاعی - دستیار تخصصی گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: یکی از ضعیف ترین نقاط در رستوریشن های دوفازی، محل تماس کور با پرسلن ونیر است. از آنجایی که دستیابی به کانتور و رنگ مناسب، نیازمند پخت های مکرر پرسلن است، هدف این مطالعه بررسی تاثیر پخت های مکرر پرسلن بر روی استحکام باند برشی کور-ونیر در رستوریشن های تمام سرامیکی می باشد. مواد و روش ها: 54 کور سرامیکی به قطر mm 8، از سه نوع سیستم تمام سرامیکی زیرکونیا، IPS emax CAD و IPS emax press ساخته شد. کورهای زیرکونیا و IPS emax CAD توسط تکنولوژی CAD/CAM ساخته شدند. کورهای IPS emax press توسط تکنیک Pressing تهیه شدند. پرسلن سازگار با کور به قطر mm 5 بر روی تمام کورها ونیر گردید. در هر گروه، نمونه ها بر اساس تعداد دفعات پخت پرسلن ونیر به سه زیرگروه 3، 5 و 7 بار پخت، تقسیم شدند. استحکام باند برشی کور-ونیر توسط دستگاه تست یونیورسال اندازه گیری و نتایج توسط تست های آماری Two way ANOVA و Tukey HSD مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: مقادیر میانگین استحکام باند برشی برای کورهای زیرکونیا، IPS emax CAD و IPS emax press، به ترتیب 30/7، 29/7 و 29/9 مگاپاسکال بود. همچنین مقادیر میانگین استحکام باند برشی در تعداد دفعات پخت 3، 5 و 7 به ترتیب 33/2، 29/2 و 27/8 مگاپاسکال بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. نتیجه گیری: استحکام باند برشی زیرکونیا و IPS emax press، تفاوت معنی داری نداشت. با افزایش تعداد پخت های پرسلن از 3 بار تا 7 بار، میزان استحکام باند برشی کور-ونیر، کاهش یافت.

استحکام باند برشی, پرسلن, کور