تاثیر اسید هیومیک بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی توت فرنگی رقم سابرینا تحت شرایط تنش شوری

شوری به­عنوان یک فاکتور محیطی مهم محدود کننده تولید محصولات کشاورزی محسوب می­شود. به­منظور تعیین اثر اسید هیومیک بر برخی ویژگی­های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی در توت­ فرنگی رقم سابرینا در شرایط  تنش شوری، آزمایش گلخانه­ای با سه فاکتور شامل دو روش کاربرد اسید هیومیک (محلول­پاشی برگی، کاربرد در محیط کشت)، سه غلظت اسید هیومیک (صفر، 300 و 600 میلی­گرم در لیتر) و سه سطح شوری ناشی از کلرید سدیم (صفر، 20 و 40 میلی­مولار) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح شوری در محلول غذایی، طول ریشه، سطح برگ، وزن تر و خشک برگ، کلروفیلa ، b و کلروفیل کل کاهش یافت. همچنین تحت تاثیر شوری، محتوای نسبی آب برگ کاهش، اما میزان نشت یونی غشاء سلول­های برگ، کارتنوئید و میزان مالون­دی­آلدئید افزایش یافت. تحت شرایط تنش شوری، کاربرد اسید هیومیک باعث بهبود رشد رویشی شد و میزان نشت یونی کاهش یافت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که کاربرد تیمارهای اسید هیومیک (به ویژه غلظت 600 میلی­گرم در لیتر) می­تواند بعضی از اثرات منفی ناشی از تنش شوری را در توت فرنگی رقم سابرینا تعدیل نماید.

کلیدواژه ها:

توت فرنگی ، شاخص های رویشی ، کلروفیل کل ، مالون دی آلدئید ، نشت یونی