بررسی میزان استرس کاری در بین پرستاران بخش اورژانس یک بیمارستان آموزشی در شهر قزوین

استرس شغلی به واکنش افراد به موقعیتهای شغلی گفته میشود که موجب تاثیر و خروج رفتار افراد از دایره هنجار می شود. تجربه استرس شغلی تاثرات زیانباری بر سلامت فیزیکی و روانی افراد دارد. استرس شغلی همچنین زمینه ساز غیبت از کار، خروج از سازمان و سوانح حین کار است که سالیانه هزینه های زیادی را به سازمانها تحمیل میکند. بر همین اساس شناخت، اندازهگیری و کنترل آن برای هر سازمان از اهمیت به سزایی برخوردار است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی استرس شغلی در بین پرستاران شاغل در بخش اورژانس طراحی و اجرا گردید. روش کار: مطالعه حاضر در بخش اورژانس بیمارستان بوعلی سینا قزوین در سال 1398 انجام شد. نمونه گیری به صورت در دسترس و شامل 100 پرستار شاغل در این بخش ها بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد استرس شغلی جمع آوری شد. این پرسشنامه شامل 35 سوال می باشد که پاسخ هر سوال به صورت لیکرت 5 حالته از هرگز تا همواره می باشد. سوالات پرسشنامه در هفت خرده مقیاس نقش ، ارتباط، حمایت مسئولین، حمایت همکاران ، کنترل ، تقاضا و تغییرات دسته بندی می شوند. نمره کل این ابزار از صفر تا 140 دسته بندی می شود. نمره بالاتر از این ابزار نشان دهنده استرس بیشتر شرکت کننده می باشد. داده ها پس از جمع آوری در نرم افزار آماری SPSS16 و با استفاده از آزمون هایی نظیر تی مستقل و همبستگی پیرسون آنالیز شد. نتایج: از 100 پرستار شرکت کننده در مطالعه حاضر 82.4 درصد را زنان تشکیل می دادند. میانگین سنی شرکت کنندگان 28.7 سال بود. میانگین سابقه کار 6.1 سال بود. میانگین نمره استرس در مطالعه حاضر 81.9 با انحراف معیار 14.4 بود. میانگین نمره بعد نقش ، ارتباط، حمایت مسئولین، حمایت همکاران ، کنترل ، تقاضا و تغییرات به ترتیب 15.4 ، 7.4 ، 10.4 ، 10.1 ، 2 .13 ، 18.1 و 6.2 بود. بین هیچکدام از متغیرهای زمینه ای مورد بررسی و میانگین نمره استرس پرستاران ارتباط معناداری دیده نشد .(p> 0.05) نتیجه گیری: پرستاران بخش اورژانس استرس کاری نسبتا بالایی را گزارش نمودند. توصیه می شود تا راهکارهای لازم جهت تعدیل استرس کاری پرستاران بخش اورژانس توسط مدیران پرستاری به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

استرس کاری ، پرستار ، بخش اورژانس ، عوامل آسیب زا