مقایسه تاثیر آموزش و ارزشیابی بالینی به دو روش متداول و کارپوشه بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری

سابقه و هدف: امروزه باتوجه به پیشرفت های علمی روز لزوم بازنگری در شیوه آموزش و ارزشیابی در رشته پرستاری به صورت تلفیقی از تفکر خلاق،حل مشکل و آموزش دانشجو محور جهت افزایش صلاحیت بالینی فارغ التحصیلان این رشته مورد توجه جدی قرار گرفته است.مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش و ارزشیابی بالینی به دو روش متداول و کارپوشه بر صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری ترم 8 دانشکده پرستاری قاین در سال 1397 انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مداخله ای برروی 60 نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری ترم 7و 8 (واحد کارآموزی در عرصه داخلی و جراحی) دانشکده پرستاری و مامایی قاین شرکت داشتند که بر اساس تخصیص تصادفی به دو گروه 30)نفر)آموزش به روش متداول و 30)نفر)آموزش به روش کارپوشه قرار گرفتند.در گروه کارپوشه ،جزوه تشریح کننده کارپوشه در روز اول کارورزی ارائه شد و در پایان دوره، دانشجویان پس از تکمیل فعالیتهای جزوه و ارائه گزارش نهایی، آن را به مربی تحویل و پسخوراند را دریافت کردند.در گروه آموزش به شیوه متداول،پس از تعیین اهداف و تکالیف آموزشی و ارائه مباحث جهت کنفرانس به دانشجویان ،روزانه 1 ساعت کنفرانس و بحث گروهی انجام شد. همچنین دانشجویان به کمک مربی به انجام روشهای درمانی و مراقبت پرستاری از بیماران در بخش پرداخته و در نهایت ارزشیابی بر اساس فرمهای متداول دانشکده صورت گرفت.پیش آزمون و پس آزمون در ابتدا و پایان دوره در دو گروه برگزار گردید. در پایان دوره صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری با استفاده از پرسشنامه صلاحیت بالینی توسط مربی و دانشجویان تکمیل گردید. ابزار پژوهش شامل،پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد روا و پایای صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 20 و آزمون های آماری توصیفی و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره صلاحیت بالینی در گروه کارپوشه به ترتیب در ابعاد مدیریت مراقبت((3/54±0/73، صلاحیت علمی(3/81±0/73 )، مدیریت فردی((0/86±0/56،بیمارمحوری( (3/72±0/63 ، دانش پژوهش((3/40±0/66 و نمره کل((3/81±0/58 بود و در گروه متداول به ترتیب (2/95±7/22)، ( (3±0/87، (3/31±0/89)، (3/18±0/95)، (3/36±0/84) و (3/23±0/88) بود .مقایسه ابعاد مختلف صلاحیت بالینی در دو گروه کارپوشه و متداول نشان داد ،تفاوت آماری معناداری بین یافته های حاصل از دو گروه وجود داشت. .(P<001) نتیجه گیری:آموزش و ارزشیابی به صورت کارپوشه نسبت به روش متداول بر صلاحیت بالینی دانشجویان عرصه پرستاری موثرتر است.لذا پیشنهاد می شود جهت ارتقای سطح صلاحیت علمی دانشجویان پرستاری از روشهای نوین آموزش با محوریت دانشجو از جمله روش کارپوشه استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، ارزشیابی بالینی ، کارپوشه ، صلاحیت بالینی ، دانشجویان پرستاری