بررسی اثر قطع هورمونهای تیروئیدی بر کیفیت زندگی در بیماران دارای سرطان افتراق یافتهء تیروئید

سابقه و هدف: افزایش سریع بروز سرطان تیروئید باعث افزایش نگرانی و توجه به کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در نجات یافتگان از سرطان تیروئید شده است. به سبب ماهیت خود بیماری و مراقبت های پزشکی مادام العمر، کیفیت زندگی این بیماران تحت تاثیر قرار میگیرد. یکی از راه های نظارتی که در پیگیری و درمان این بیماران مورد استفاده قرار میگیرد، قطع موقتی مصرف لووتیروکسین به منظور بالارفتن دقت اندازه گیری سطح تیروگلوبولین و آنتی تیروگلوبولین است. هدف پژوهش حاضر این است که کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی را در بیماران دارای سرطان افتراق یافته تیروئید قبل و بعد از قطع مصرف هورمونهای تیروئیدی بررسی کنیم. مواد و روشها: 27بیمار مبتلا به سرطان افتراق یافته ی تیروئید که بیش از یک سال از اولین تیروئیدکتومی شان می گذشت وارد مطالعه شدند. مطالعه به صورت طولی آینده نگر بود. برای این افراد که طبق نظر متخصص پزشکی هسته ای نیاز به قطع قرص داشتند، داده های مربوط به بیماری از پرونده پزشکی، و داده های کیفیت زندگی از طریق داده های حاصل از پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) در دو زمان قبل و پس از قطع قرص به دست آمد. سطح سرمی TSH در آزمودنی ها موید کفایت اثر قطع قرص و شاهدی بر کمکاری تیروئید در زمان ارزیابی مجدد بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS 24 انجام شد. نمرات شاخص کیفیت زندگی و زیرمقیاس های آن پیش از قطع قرص و پس از آن از لحاظ میانگین و انحراف استاندارد به صورت توصیفی بررسی شد. در تحلیل استنباطی، با استفاده از آزمون t جفتی معناداری تغییر نمرات شاخص کیفیت زندگی و زیرمقیاس های آن آزمون شد. همچنین برای بررسی اینکه افراد از نظر خصوصیات دموگرافیک و ویژگی های بیماری در نمرات کیفیت زندگی چه تفاوت هایی دارند، از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد (سطح معناداری .(0.05 یافته ها: قطع مصرف هورمونهای تیروئیدی بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان افتراق یافتهء تیروئید اثرگذار بود و تفاوت معناداری در کیفیت زندگی قبل و بعد از قطع مصرف لووتیروکسین مشاهده شد .(P=0.010<0.05) کیفیت زندگی به ترتیب از نظر عملکرد جسمانی (P=0.00;t=4.341)، محدودیت نقش ناشی از مشکلات جسمانی (P=0.028; t=2.323)، سرزندگی (P=0.029;t=2.311)، و سلامت جسمانی (P=0.02; t=4.455) به طور معناداری تغییر کردند. از خصوصیات دموگرافیک، بین سن، جنس، وضعیت تاهل، و مصرف سیگار با کیفیت زندگی رابطه ی معناداری یافت نشد. در مورد تحصیلات، نتایج حاصل از آزمون بونفرانی نشان داد که کیفیت زندگی به طور معنادار در افراد دیپلمه بالاتر از افراد زیردیپلم است .(P=0.008) اگرچه کیفیت زندگی به صورت معنادار در لیسانسه ها و فوق لیسانسه ها بالاتر از دیپلمه ها نبود. نتیجهگیری: بیماران مبتلا به کانسر افتراق یافته ی تیروئید در دوره ای که مصرف هورمون تیروئیدی (قرص لووتیروکسین) را متوقف می کنند، دچار هیپوتیروئیدیسم می شوند. به همین خاطر کیفیت زندگی این بیماران بسیار کاهش می یابد. به منظور بهبود کیفیت زندگی بیماران، توصیه می شود به جای قطع مصرف لووتیروکسین از مداخلات دیگر استفاده شود.

کلیدواژه ها:

سرطان تیروئید ، قطع لووتیروکسین ، SF-36 ، کیفیت زندگی