بررسی اثر مصرف نانو-کورکومین بر پارامترهای خون محیطی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,972

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED20_048

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: کورکومین (دی فرولوئیل متان)، یک پلی فنل از دسته دی آریل هپتانوئیدها، مهمترین جزء فعال ریشه گیاه زردچوبه (Turmeric) با نام علمی ((Curcuma longa)) متعلق به خانواده زنجبیل می باشد؛ که به همراه دو کورکومینوید اصلی دیگر (دمتوکسی کورکومین و بیس دمتوکسی کورکومین ) حدود % 3- 5 زردچوبه را تشکیل می دهند. مطالعات انجام شده در یک قرن اخیر نشان دهنده ی اثرات بالقوه کورکومین به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدان، ضد التهاب، ضد تکثیر سلولی بوده است که آن را به عنوان یک مکمل ارزشمند در پیشگیری و درمان طیف وسیعی از بیماری ها مستعد کرده است. لذا هدف از انجام این مطالعه بررسی بی ضرر بودن مصرف 3 ماه ه این ماده بر پارامترهای خون محیطی می باشد. مواد وروش ها: از آنجایی که هر دارویی وارد بازاز می شود لازم است که اثرات آن بررسی گردد؛ بر آن شدیم تا اثرات این دارو را بر پارامترهای خونی مطالعه کنیم. این مطالعه ی کار آزمایی بالینی با کد ثبت ..... IRCT حجم نمونه اش 21 نفر بود (شامل 19 نفر زن و 2 نفر مرد با میانگین سنی 44 سال) که به مدت 3 ماه روزانه یک قرص کورکومین با دوز 80 میلی گرم را به صورت خوراکی دریافت می کردند. قبل از انجام پروژه و بعد از 3 ماه نمونه ی خون کامل از این افراد گرفته شد که با دستگاه هماتولوژی ((SYSMEX KX21)) پارا مترهای WBC، RBC، HB، HCT، MCV، MCH،MCHC، PLT، RDW، LYMPH، Nerutro،MIX اندازه گیری شد. این دو سری داده با نرم افزار SPSS ورژن 21.0 و با استفاده از روش Pair T -test آنالیز شدند. یافته ها: P-value در تمامی موارد بیش از 0.05بود که این نشان می دهد که مصرف کورکومین ارتباط معناداری با پارامترهای خونی نداشته است. نتیجه گیری: از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که مصرف نانو داروی کورکومین با دوز 80 میلی گرم در روز بصورت تک دوز هیچگونه عارضه و اثر نا مطلوبی بر فاکتورهای خون محیطی نداشت. لذا از نتایج این مطالعه و مطالعات قبلی می توان به بی ضرر بودن این ماده پی برد.

نویسندگان

اسداله محمدی

مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران.

هلیا کریمی مقدم

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران.