نقش داربست فیبرینی در ارتقای بقای سلول های بنیادی حاصل از چربی در ظول تمایز به سلول های عضله ی قلبی انسانی

سلول های بنیادی حاصل از چربی انسان (hADSCs) قادر به تمایز سلول های بسیاری از جمله سلول های قلب هستند. انواع مختلف داربست ها برای تمایز سلولی مورد استفاده قرار می گیرند اما بهترین آنها هنوز مشخص نشده است. در این مطالعه، داربست فیبرین (D3) با استفاده از فیبرینوژن پلاسمای انسانی ساخته شد و در مقایسه با صفحات کشت (D2) برای رشد و تمایز hADSC ها به سلول های قلبی. قرار گرفت برای این منظور، پس از به دست آوردن خصوصیات hADSCs خالص شده و داربست فیبرین، برای تعیین سرعت نسبی hADSCs در محیظ های کشت D2 و D3، چهار آزمایش بیوشیمیایی مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی اثرات دو سیستم مختلف کشت بر تمایز سلول های قلب، hADSC ها به مدت 24 ساعت با 10 یا 50 میکرومولار (azacytidine (5-Aza-5 تحت درمان قرار گرفتند و به مدت 10 هفته پیگیری شدند. نتایج نشان داد که رشد hADSC ها در D3 به طور قابل توجهی پس از روز هفتم افزایش می یابد .(P <0.05) ازمایشات وسترن بلات، qRT-PCR و ایمونوژنز برای ارزیابی میزان تمایز قلبی مورد استفاده قرار گرفت که بیان ژنهای قلبی ویژه مانند NKX2.5، Cx43، MLC2v، 0+& ، HAND1، HAND2 و cTnI را در hADSC های درمان شده با 50 میکرومتر Aza-5 در گروه D3 نشان داد. با این حال سطح بیان پروتئین های خاص قلب در D3 با استفاده از رنگ آمیزی وسترن بلات و ایمونوفلورسانس قابل توجه نبود. در نتیجه این مطالعه نشان می دهد که داربست فیبرین با استرس فشاری 107.74 کیلو بایت می تواند سلول ها را به مدت 10 هفته حفظ کند و همچنین می تواند تمایز بیشتر و زودتر از hADSC ها به سلول های قلبی منجر شود همانند سلول های تحت درمان با 50 میکرومتر .Aza-5

کلیدواژه ها:

Cardiac genes ، Cardiomyocyte-like cells ، Differentiation ، Fibrin scaffold ، Human ADSCs