بررسی و تعیین نیاز چغندرقند به کودهای ازته، فسفره و پتاسه در منطقه شهرکرد

در سالهای 1372، 1374، 1375 اثر ازت، فسفر و پتاسیم بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند (Beta vulgaris) رقم RT 41 در ایستگاه تحقیقاتی شهرکرد مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق چهار میزات ازت خالص (0، 90، 180، 270 کیلوگرم در هکتار). سه میزان اکسید فسفر (P2P5) (0 ، 90 و 120 کیلوگرم در هکتار) در یک آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار ارزیابی گردید. در کنار تیمارهای هر بلوک، دو تیمار N180  P90  K50)  و  (N180  P90   K100 مقایسه شدند. نتایج حاصله نشان داد که عملکرد ریشه در هر سه سال آزمایش تحت تاثیر مقادیر مختلف ازت قرار داشته و با افزایش مصرف ان عملکرد ریشه زیاد شده است. در سال 1374 بیشترین عملکرد ریشه در نتیجه مصرف 270 کیلوگرم ازت خالص در هکتار حاصل شد که با مصرف 180 کیلوگرم تفاوت آماری نشان نداد. در دو سال دیگر ازمایش مصرف 90 کیلوگرم ازت خالص در هکار با تیمارهای بالاتر تفاوت معنی دار نشان ندادند. در کلیه سالها با افزایش مصرف ازت درصد قند کاهش یافت. در سال 1374 مقادیر ازت مصرفی، سدیم ریشه و در سال 1372 پتاسیم ریشه را تحت تاثیر قرار داد و موجب افزایش مقدار آنها در ریشه گردید. در هر سه سال افزایش میزان ازت مصرف موجب افزایش ازت ریشه گردید. عملکرد قند سفید نیز تحت تاثیر مقدار ازت قرار گرفت و با افزایش آن عملکرد قند سفید افزایش یافت. حداکثر عملکرد قند سفید در سال 1374 در تیمارهای 270 کیلوگرم ازت خالص حاصل شد که با تیمار 180کیلوگرم تفاوت معنی داری نشان نداد. در صورتیکه در سالهای 1372 و 1375 تیمار 90 کیلوگرم با تیمار 270 کیلوگرم تفاوت آماری نداشت. در مجموع با توجه به میزان مواد آلی خاک مصرف 90 تا 180 کیلوگرم ازت خالص بهترین نتیجه را داد. فسفربرهیچ یکی از صفات کمی و کیفی تاثیر محسوسی برجای نگذاشت. اثرات متقابل ازت و فسفر معنی دار نشد. تیمارهای دارای پتاسیم با تیمارهای مشابه فاقد این عنصر در هیچ یک از صفات کمی و کیفی چغندرقند تفاوت آماری نشان ندادند. دلیل معنی دار نشدن فسفر و پتاس را می توان ناشی از بالا بودن مقادیر آنها در خاک دانست.

کلیدواژه ها:

کود ، چغندرقند