تعیین پارامترهای ژنتیکی مقاومت به عامل بیماری لکه برگی (cercospora beticola) چغندرقند
عنوان مقاله: تعیین پارامترهای ژنتیکی مقاومت به عامل بیماری لکه برگی (cercospora beticola) چغندرقند
شناسه ملی مقاله: JR_JRSB-18-1_002
منتشر شده در شماره 1 دوره 18 فصل در سال 1381
شناسه ملی مقاله: JR_JRSB-18-1_002
منتشر شده در شماره 1 دوره 18 فصل در سال 1381
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدرضا اوراضی زاده - کارشناس مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد
سید یعقوب صادقیان مطهر - هیئت علمی موسسه تحقیقات چغندرقند
محمود مصباح - هیئت علمی موسسه تحقیقات چغندرقند
خلاصه مقاله:
محمدرضا اوراضی زاده - کارشناس مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد
سید یعقوب صادقیان مطهر - هیئت علمی موسسه تحقیقات چغندرقند
محمود مصباح - هیئت علمی موسسه تحقیقات چغندرقند
تجزیه ژنتیکی مقاومت به عامل بیماری لکه برگی با استفاده از روش تلاقی دیآللکراس در شش رگه منوژرم دیپلوئید چغندرقند انجام گرفت. والدین و 15 هیبرید نسل اول (F1 ) در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد - دزفول مورد ارزیابی قرار گرفتند. کرتها پس از آلودگی یکنواخت به عامل بیماری، بر اساس معیار، یک (بسیار مقاوم ) تا پنج (بسیار حساس) رتبهبندی شدند. تجزیه دیآلل به دو روش گریفینگ و جینکزوهیمن انجام شد. نتایج نشان داد که اثرات افزایشی و غیرافزایشی ژنها در بروز حساسیت به سرکسپورا نقش دارد ولی سهم اثرات افزایشی ژنها در توارث این صفت از اثرات غیر افزایشی بیشتر است و ژنها با غلبه نسبی در کنترل ژنتیکی بیماری لکه برگی دخالت دارند. درصد وراثتپذیری عمومی و خصوصی مقاومت به بیماری لکه برگی به ترتیب 99% و 79% برآورد شد و با توجه به سهم عمده اثرات واریانس افزایشی و قابلیت توارث خصوصی بالا، بازدهی گزینش برای افزایش مقاومت به بیماری لکه برگی سریع میباشد. نتایج نشان داد که مقاومت به بیماری لکه برگی توسط ژنهای مغلوب کنترل میشود. رگههای 7617 و 261 با شدت آلودگی کمتر (مقاومت بیشتر) ترکیبپذیری عمومی (GCA) بیشتری را نسبت به سایر رگهها برای مقاومت به بیماری نشان دادند و در نتیجه به عنوان رگههای مناسب برای افزایش سطح مقاومت به بیماری لکه برگی قابل استفاده میباشند.
کلمات کلیدی: بیماری, چغندرقند, دی آلل, دزفول, مقاومت, لکه برگی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/944045/