بررسی تغییرات ژنتیکی برای تحمل به خشکی در فامیل های ناتنی چغندرقند

به منظور ارزیابی تغییرات ژنتیکی صفات مرتبط با تحمل به خشکی، تعداد 37 فامیل­ناتنیدر دو شرایط نرمال و تنش خشکی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج جدول تجزیه واریانس داده­ها بین دو محیط نرمال و تنش خشکی از لحاظ صفات عملکرد ریشه، عملکرد قندناخالص، عملکرد قندخالص و پایداری غشاء سلولی (01/0P<) ودرصد قندناخالص (05/0P<) اختلاف معنی­دار مشاهده شد. بین ژنوتیپ­های مورد بررسی نیز از لحاظ عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص، پتاسیم، پایداری غشاءسلولی، کارایی مصرف آب (01/0P<)، عملکرد قندخالص و شاخص­کلروفیل (05/0P<)، اختلاف معنی­دار بود. اثر متقابل ژنوتیپ در محیط نیز برای صفات درصد قندناخالص، سدیم، پتاسیم، درصد قندخالص، درصد استحصال و قند ملاس معنی­دار بود (01/0P<). تنش خشکی به صورت معنی­داری از عملکرد ریشه، درصد قندناخالص، عملکرد قندناخالص، عملکرد قندخالص و پایداری غشاء سلولی کاست. وراثت پذیری عملکرد ریشه و عملکرد قندخالص در شرایط نرمال به ترتیب برابر 0/59 و 0/66 در شرایط تنش به ترتیب برابر 0/63 و 0/80 برآورد شد. در هر دو شرایط، عملکرد قندخالص با صفات عملکرد ریشه، درصد قندناخالص و درصد استحصال شکر همبستگی مثبت و معنی­دار و با صفات سدیم، پتاسیم و درصد قند ملاس همبستگی منفی و معنی­دار نشان داد. بر اساس نتایج تجزیه علیت در هر دو شرایط، صفات درصد قندناخالص، میزان آب نسبی برگ و شاخص کلروفیل اثر مستقیم و معنی­داری بر عملکرد قندخالص نشان دادند. در نهایت بر اساس نتایج تجزیه کلاستر، در هر دو شرایط ژنوتیپ­های مورد بررسی به سه گروه تقسیم شدند و بر این اساس،ژنوتیپ HSF-883 در هر دو شرایط به عنوان ژنوتیپ برتر از نظر عملکرد و کیفیت شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، خشکی ، کیفیت ، نرمال