تخصیص قابلیت اطمینان در زیر سامانه های هوایی به کمک الگوریتم زنبور عسل

در این مقاله تخصیص قابلیت اطمینان در یک سازه هوایی به کمک الگوریتم بهینه سازی زنبور عسل مورد بررسی قرار گرفته است. در طول مراحل طراحی یک محصول مهندسین قابلیت اطمینان برای محاسبه ی قابلیت اطمینان یک سامانه فراخوانده می شوند. سوالی که مطرح می شود این است که چگونه به یک قابلیت اطمینان هدف برای سامانه مواجه شویم زمانی که قابلیت اطمینان تخمین زده شده ناکافی(تقریبی) است. این تعریف را می توان تعریف تخصیص قابلیت اطمینان به سامانه در سطح اجزای آن دانست. در این مقاله، یک مدل عمومی برای تخمین قابلیت اطمینان برای اجزای یک سامانه ی پیچیده در نظر گرفته شده است. این مدل از سه قسمت تشکیل شده است. در این پژوهش در ابتدا رفتار عمومی قابلیت اطمینان هر جزء و تاثیر آن بر قابلیت اطمینان کل سامانه مورد بررسی قرار گرفته است. پس از آن تابع هزینه ی سامانه برای بدست آوردن قابلیت اطمینان هدف به کمک الگوریتم زنبور عسل بهینه سازی شده است. نتایج بدست آمده با منابع موجود مقایسه و صحه گذاری شده است. نتایج نشان میدهد که این روش و الگوریتم استفاده شده، در تخصیص قابلیت اطمینان در سامانه های بسیار پیچیده بسیار توانا است. بعلاوه با استفاده از این تابع و روش بهینه سازی زنبور عسل حجم وزمان محاسبات در سامانه های پیچیده بسیار کاهش میابد. پس از اطمینان از صحت و رفتار مناسب تابع هزینه و روش بهینه سازی استفاده شده از این روش در تخصیص قابلیت اطمینان در برخی از زیر سامانه های یک هواپیماهای عمومی استفاده شده است.