بررسی روند همگرایی الگوریتم ژنتیک در بهینه سازی ایرفویل نازک با استفاده از کنترل تابع توزیع احتمال گاوس در تولید اعداد تصادفی

در این مقاله روشی جدید در تولید اعداد تصادفی جهت استفاده در عملگرهای الگوریتم ژنتیک پیشنهاد گردیده که فرآیند بهینه سازی یک ایرفویل نازک را بهبود بخشیده است. بدین منظور براساس تئوری ایرفویل نازک، ضریب بالابرندگی بالواره به صورت تابعی از دو متغیر مستقل هندسی شکل ایرفویل در نظر گرفته شده است و پروسه تکاملی الگوریتم ژنتیک اعم از نحوه ی تولید یا چگالی توزیع احتمال آن، بر روند همگرایی الگوریتم ژنتیک، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. پس از آن با تغییر تابع چگالی توزیع احتمال مولد اعداد تصادفی بکار رفته در الگوریتم ژنتیک، سرعت و مقدار همگرایی محاسبه شده و در نهایت از طریق انتخاب هدفمند و کنترل شدهی تابع چگالی توزیع احتمال، مولدی برای تولید اعداد تصادفی پیشنهاد شده است که اثر بهتری را در سرعت و روند همگرایی الگوریتم ژنتیک ایجاد کند.