ضرورت مدیریت مشارکتی در بهره برداری و حفاظت از عرصه های منابع طبیعی زاگرس

یکی از مهمترین عوامل موثر در بهره برداری مستمر و حفاظت از عرصه های منابع طبیعی مشارکت مردم و به عبارتی اعمال مدیریت مشارکتی می باشد. رشد و توسعه جوامع محلی ارتباط تنگاتنگ با مشارکت آنان دارد، چرا که مشارکت در واقع کارایی برنامه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و کیفیت تصمیم گیری برای مناطق مذکور را افزایش می دهد. با توجه به ضرورت موضوع، تحقیق حاضر قصد دارد با استفاده از روش کتابخانه ای و توصیفی- تحلیلی به بررسی ضرورت مدیریت مشارکتی در بهره برداری ار عرصه های منابع طبیعی زاگرس بپردازد. با دانستن اینکه سه رکن توسعه پایدار مردم، منابع و مشارکت هستند، نتایج به دست آمده نشان داد که بی سوادی یا کم سوادی بهره برداران منابع طبیعی، میزان مشارکت بهره برداران در کلاس های آموزشی- ترویجی، سطح و وضعیت مراتع در اختیار افراد، پراکندگی بهره برداران، مشکلات فردی- فرهنگی- اقتصادی- اجتماعی- سیاسی، ناتوانی در برقراری ارتباط سازنده از طرف کارشناسان و برنامه ریزان، بی اعتقادی به اهمیت مشارکت مردمی در حفظ و احیای منابع، بسته بودن سیستم تشکیلاتی- اجرایی برای مشارکت مردم، از عوامل موثر بر عدم مشارکت بهره برداران در عرصه های منابع طبیعی هستند. در مقابل نیز عواملی چون استفاده از رهیافت تعاونی برای اجرای طرح های مشارکتی، عدم توجه، صرف، به سودآوری طرح های مشارکتی، شناخت عوامل فرهنگی موثر در پیشبرد طرح های مشارکتی، آموزش مردم قبل از تحویل طرح های مشارکتی به آنان، مشخص شدن شیوه ها و سیاست های انگیزشی برای جلب مشارکت مردمی در هر منطقه، ضرورت مدیریت مشارکتی را بیش از پیش آشکار ساخت.

کلیدواژه ها:

مدیریت مشارکتی ، منابع طبیعی زاگرس ، توسعه پایدار