داعی شاعری گم نام درگستره ی ادب پارسی
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 329
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLLJ-3-7_002
تاریخ نمایه سازی: 20 مهر 1398
چکیده مقاله:
رکن الدین دعویدار قمی از شاعران ذواللسانین قرن ششم و اوایل قرن هفتم است. تخلص وی در شعر داعی است.اصل دیوان داعی در دست نیست. تنها گزیدهای از دیوان پارسی و تازی او به جای مانده که اغلب به شکل قصیده و در مدح حاکمان سروده شده است.
در این جستار، تلاش نگارنده بر آن بوده است که با معرفی و شناساندن رکن الدین دعویدار، نقاب از چهره این شاعر گم نام بردارد و بیش از گذشته، عذوبت سخن و قدرت سخنوری او را نشان دهد. از دیگر سو کوشیده است با موشکافی اشعار و تدقیق در دیوان شاعر، پاره ای از زوایای نگرش دستگاه اندیشه شاعر و جنبه های ادبی وعناصر معنوی چکامه های پارسی و تازی او را بنمایاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مصطفی خدایاری
استادیار گروه زبان و ادب فارسی دانشگاه آزاد اسلامی – واحد گرمسار
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :