بررسی معماری دوره ی تیموری (با تاکید بر مساجد و مدارس)

دوران حکومت تیموریان (772 ق_912 ق) یکی از درخشان­ترین ادوار تمدن اسلامی و دوران اعتلای هنر و معماری است. معماری تیموری ریشه در معماری دوره­های پیشین چون دوره­ی آل مظفر دارد. سبک اصلی معماری تیموری در محدوده­ی مثلثی بین سه شهر مشهد، سمرقند و هرات شکوفا شد که بناهای هرات شباهت بیشتری به بناهای خراسان امروز دارد و شاید بتوان آن­ها را پلی میان ماوراءالنهر و مرکز ایران دانست. در این دوره، معماری از نظر عظمت و غنای تزئینات به شکوفایی کم سابقه ای دست یافت که در ابنیه­ای چون مدرسه غیاثیه خرگرد، مدرسه دودر، مسجد گوهرشاد و بی­بی خانوم قابل مشاهده هستند. مساجد و مدارس ساخته­شده با ویژگی­های منحصربه فردی همچون قامت و بلندی ایوان­ها، رنگ لاجوردی که بیشتر در گنبدها بکار می رفت و... از دیگر آثار به جای مانده از گذشته متمایز می­گردند. در این پژوهش به روش کتابخانه­ای­ و شیوه توصیفی- تحلیلی به شناخت معماری مساجد و مدارس دوره­ی تیموری پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

دوره ی تیموری ، معماری ، مساجد ، مدارس ، تزئینات