بررسی ارتباط سواد سلامت و کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرستان کاشمر

مقدمه و هدف: شناسایی افراد با سواد سلامت ناکافی، بویژه در بین کارکنان سیستم بهداشت و درمان، از اهمیت خاصی برخوردار است. همچنین کیفیت زندگی شغلی آنها یکی از عوامل مهم جهت اطمینان از پایداری نظام سلامت معرفی شده است. به نظر می رسد ارتباط بین کیفیت زندگی و سواد سلامت پرستار ان عامل مهمی در دستیابی به سطح بالایی از کیفیت مراقبت باشد. هدف این مطالعه، تعیین ارتباط سواد سلامت با کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرستان کاشمر در سال 1397 می باشد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی از نوع همبستگی بر روی 230 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های شهید مدرس و حضرت ابوالفضل(ع) که در سال 1397 از طریق سرشماری انتخاب شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه دموگرافیک، پرسش نامه سنجش سواد سلامت ایرانیان (HELIA) و پرسش نامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) توسط پرستاران واجد شرایط تکمیل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS  نسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی پرستاران 6.82±31.3 سال بود که جامعه آماری را 37.4 درصد مرد و 62.6 درصد زن تشکیل دادند. طبق یافته ها، 8.3 درصد دارای سوادسلامت ناکافی، 52.6 درصد دارای سوادسلامت کافی و 39.1 درصد دارای سواد سلامت عالی بودند. میانگین نمره سوادسلامت 10.65±80.98 (در سطح کافی) و میانگین نمره کیفیت زندگی 11.55±65.39 (در حد متوسط) بود که بیشترین امتیاز کیفیت زندگی به ترتیب مربوط به بعد جسمانی، اجتماعی، روانشناختی و محیطی بوده است. آزمون ضریب همبستگی (اسپیرمن) نشان داد که بین سطح سواد سلامت و ابعاد چهارگانه کیفیت زندگی رابطه معنی داری از لحاظ آماری وجود دارد (<0/05  P). نتیجه گیری: طبق یافته های مطالعه حاضر، ارتباط مستقیمی بین سواد سلامت و ابعاد مختلف کیفیت زندگی پرستاران وجود دارد لذا تاکید بیشتر بر اهمیت ویژه سواد سلامت و کیفیت زندگی در بعد سیاست گذاری های نظام سلامت و بهبود کیفیت خدمات بیش از پیش ضروری می باشد. با برنامه ریزی و طراحی برنامه های مفید در زمینه سواد سلامت متناسب با پرستاران می توان جهت توسعه مهارت های سواد سلامت در جامعه گامی موثر برداشت و کیفیت زندگی پرستاران را ارتقاء داد.

کلیدواژه ها:

سواد سلامت ، کیفیت زندگی ، پرستار ، بیمارستان