آثار خدشه به قصد و رضا در تعهد به فعل پس از انعقاد قرارداد

  • سال انتشار: 1398
  • محل انتشار: چهارمین کنفرانس ملی علوم انسانی
  • کد COI اختصاصی: HMCONF04_027
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 908
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

درنا حکیم الهی

دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه علوم و تحقیقات واحد امارات

علیرضا مظلوم رهنی

استادیار عضو هیات علمی دانشگاه ازاد اسلامی شهر قدس

چکیده

دو رکن اصلی عقد که در تحقق و شکل گیری تعهد به فعل، نقش کلیدی دارند در کنار ارکان دیگر صحت آن از جمله اهلیت، مشروعیت جهت معامله و موضوع معین مورد معامله ، قصد و رضا هستند. در دکترین حقوقی ایران اغلب علمای حقوق و اساتید برجسته و شارحان حقوق مدنی قصد و رضا را بیشتر در زمان انعقاد عقد و پیش از آن مورد بررسی قرار داده اند و بطور محدود تری به این مفاهیم پس از انعقاد قرارداد اشاره و آن را تشریح کرده اند. اگر پس از انعقاد قرارداد و در طول مدت زمان اجرای عقد اوضاع و احوال معامله طوری تغییر کند که آنچه محقق شده است با آنچه که در زمان انعقاد عقد منظور طرفین بوده است دارای تفاوت باشد و این تفاوت به حدی باشد که قصد و رضا را با خدشه مواجه سازد، می تواند گفت موجود اعتباری که روی داده است با آنچه طرفین در ذهن داشته و بر مبنای آن قصد و رضای آنها (حداقل یکی از طرفین) در جهت انعقاد معامله شکل گرفته است تفاوت داشته و از این جهت منطق،عدالت، انصاف و مصلحت اجتماعی ایجاب می کند تا در جهت تامین آنچه که پایه اصلی عقد را تشکیل می دهد و خواست اصلی طرفین است قرارداد تعدیل شده و این تعدیل تاسیسی است در جهت انطباق با قصد و رضای اولیه و اساس عقد. برخی حقوقدانان در صورت عدم تطابق قصد و رضای طرفین یا یکی از آنهاابطال یا در برخی موارد فسخ را تجویز می کنند. اما انواع تعدیل که در فوق از آنها نام بردیم بهترین گزینه برای حل چنین تعارضی بوده و با منطق،عدالت ، انصاف و مصلحت اجتماعی سازگارتر است . به عبارت دقیق تر ایجاد اطمینان در جامعه نسبت به انعقاد قرارداد امری لازم و گرایش افراد به مشارکت در امور تولید و توزیع و پویایی چرخه اقتصادی مرهون چنین اطمینانی نسبت به قانون و دستگاه قضائی است. بنظر می رسد قانونگذار لازم است تا قوانین جامع تری در تبیین تعدیل قراردادها علی الخصوص تعهد به فعل تصویب نماید.

کلیدواژه ها

قصد ، رضا ، تعهد به فعل ، قرارداد

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.