ماهیت شرط بنائی در معاملات تجاری

شرط بنایى، شرطى است که در متن عقد ذکر نشده باشد، لیکن طرفین، عقد را مبنى بر آن بسته باشند. شرط بنائی در اصل تبیین حقیقتی است که در معاملات تجاری، کاشف از قصد و نظر طرفین در عالم ثبوت و انعقاد قرارداد و همچنین عدم خدشه به آن در نزد محکمه و مقام رسیدگی کننده به اختلافات احتمالی طررفین معاملات تجاری، ملاکی برای رسیدگی و فهم درون مایه و ماهیت توافق طرفین در معاملات تجاری است. با توجه به پذیرفته شدن شرط بنائی در فقه شیعه وحقوق ایران، شناخت ماهیت شرط بنائی و اصول حاکم بر قابلیت استناد به آن دارای اهمیت فوق العاده ای است؛ چراکه می تواند سرنوشت معاملات تجاری و تعهدات طرفین را مشخص کند. به معنای دیگر بر شاکله پذیش شرط بنائی و اصول حاکم بر آن در روابط طرفین قراردادهای تجاری، آثار مالی و غیر مالی مختلفی بار می شود. در این مقاله با موضوع ماهیت شرط بنائی در معاملات تجاری علی الرغم سکوت قانونگذار در این مورد؛ ضمن تبیین ماهیت شرط بنائی، معیار و ملاک استنباط و استخراج آن از ماهیت معاملات تجاری ارایه شده است

کلیدواژه ها:

معاملات تجاری ، شرط بنائی ، شرط ضمنی