نقش بزرگراه دلیجان-اصفهان در تحولات ساختاری Bکارکردی سکونتگاه های روستایی(مطالعه موردی: روستاهای شهرستان شاهین شهر و میمه)

شناخت و شفاف سازی میزان تاثیر گذاری و نقش بزرگراه بر هر یک از عوامل کارکردی و ساختاری و به تبع کاربردی گامی اساسی در فرآیند برنامه ریزی بهینه و متناسب سکونتگاه های روستایی است، امری که تاکنون کمتر به ان توجه شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش بزرگراه دلیجان-اصفهان در تحولات ساختاری کارکردی سکونتگاه های روستایی در روستاهای شهرستان شاهین شهر و میمه می باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی است. روش تحقیق ازنوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری مورد پژوهش در این تحقیق شامل جمعیت خانوار 15 روستای دارای جمعیت شهرستان شاهین شهر و میمه بوده که مشتمل بر2834 نفر سرپرست خانوارها می باشد. تعداد نمونه برابر 338 نفر بر اساس فرمول کوکران تعیین شدند و این 338 نفر بر حسب میزان جمعیت خانوار بین روستاها توزیع شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ای که دارای 48 سوال در بخش های عوامل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و -محیطی به ترتیب با تعداد سوالات 10، 4، 10، 8 و 5 می باشد. داده های گردآوری شده با نرم افزار SPSS جهت آزمونهای تی تست، فریدمن و نرم افزار SmartPLS جهت مدلسازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بیانگر آن بود که بزرگراه بر تحولات ساختاری-کارکردی با ضریب مسیر 0.18، بر تحولات اجتماعی با ضریب مسیر 0.48، بر تحولات فرهنگی با ضریب مسیر ،0.53 بر تحولات اقتصادی با ضریب مسیر 0.30 ، بر تحولات کالبدی با ضریب مسیر 0.37 و بر تحولات محیطی ضریب مسیر تاثیرگذار بوده است. در این میان وضعیت شاخص کالبدی با توجه به میانگین بیشتر در وضعیت بهتر و شاخص فرهنگی با میانگین کمتر در وضعیت کمتر مطلوب قرار دارد.

کلیدواژه ها:

بزرگراه دلیجان-اصفهان ، تحولات ساختاری -کارکردی ، سکونتگاه های روستایی ، شهرستان شاهین شهر و میمه