بررسی فقهی حقوق شهروندی و رابطه آن با فعالیت های ارتباطی

هدف اصلی این تحقیق بررسی فقهی حقوق شهروندی و رابطه آن با فعالیت های ارتباطی است. در فقهاسلامی برای شهروند به عنوان عنصری از جامعه اسلامی حقوق و تکالیفی برشمرده شده است. شهروندیمفهومی است مستقر بر قوانین فطری، قوانین الهی و قوانین اجتماعی که مجموعه روابط شهری و شهروندیرا سامان می دهد. همچنین سراسر زندگی پیامبر اکرم (ص) و امیر المومنین علی ابن ابیطالب (ع) گواهروشن و آشکار بر حفظ حقوق شهروندی و حمایت از حقوق شهروندی و نظارت بر حقوق بشر است.براساس یک تقسیم بندی کلی، حقوق شهروندی شامل سه گونه؛ حقوق مدنی، حقوق سیاسی و حقوقاجتماعی است که حقوق مدنی خود شامل حقوق مربوط به آزادی، حقوق مربوط به مساوات و حقوقمربوط به مصونیت افراد می شود. آزادی بیان یا به عبارتی ارتباطات آزاد در یک اصل در قانون ایران است.در این بین هر اقدامی که به نوعی این حق را ازشهروندان زایل نماید باطل و غیر قابل قبول است؛ مشروطبر اینکه این ارتباطات و صحبت ها نظم و امنیت کشور را به مخاطره نیاندازد. گسترش شبکه های اجتماعیو فضای مجازی باعث توسعه ارتباطات و افزایش میزان ازادی بیان در جامعه شده است که بعضا مشکلاتیرا نیز به همراه داشته است. این تحقیق یک پژوهش توصیفی است که در قالب یک تحقیق مروری به ابعادموضوع پژوهش از دیدگاه نظریات و تحقیقات سایر محققین پرداخته است.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، حریم خصوصی ، آزادی بیان ، ارتباطات