تحلیل ساختار فضایی منطقه کلان شهری تبریز1

مناطق کلان شهری پدیده های نوظهوری می باشند که با اختصاص حجم وسیعی از نیروی انسانی و مادی کشورها به خود، به ساماندهی مقوله توسعه می پردازند. ساختار فضایی مناطق کلان شهری دربرگیرنده توزیع فضایی جمعیت و فعالیت و هم چنین شبکه ارتباطی(متصل کننده جمعیت به فعالیت) است. تغییر در هر یک از توزیع های مذکور موجب برهم خوردن تعادل منطقه کلان شهری می گردد. هدف این تحقیق تحلیل الگوی ساختار فضایی منطقه کلان شهری تبریز می باشد. روش شناسی تحقیق کمی بوده و پارادایم تحقیق اثبات گرا می باشد. از نظر ماهیت تحقیق مورد نظر توصیفی- تحلیلی است. داده های جمعیتی و فعالیتی در سطح دهستان ها و شهرها برای سال های 1375 تا 1390 از مرکز آمار ایران دریافت شده است. . برای تحلیل جمعیت و فعالیت از روش های تحلیلی رویکرد صفت مبنا استفاده شده است نتایج نشان می دهد که بعد فعالیت بر نحوه توزیع جمعیت تاثیر مستقیم داشته است. الگوی ساختار فضایی منطقه کلان شهری تک مرکزی بوده و با توجه به نظریه توسعه فضایی هیلهورست تقویت شهرهای میانی و تعادل بخش برای برقراری تعادل در منطقه ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

ساختار فضایی ، توزیع جمعیت ، توزیع فعالیت ، منطقه کلان شهری تبریز