محسن فرزین - استادیار دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه یاسوج
سعیده منبری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرکز تحقیقات بیابان، دانشگاه تهران

استان بوشهر به واسطه طیف وسیع ظرفیت های گردشگری طبیعی نظیر 625 کیلومتر مرز مشترک با خلیج فارس، چشمه هایآبگرم، غارها و گنبدهای نمکی، طبیعت زیبا، جزایر متعدد و تالاب های کم نظیر و ارزشمند، جاذبه های ژئومورفولوژی و زمین-شناسی منحصر به فرد، پوشش گیاهی نواحی گرمسیری نظیر درختان حرا، همراه با جاذبه های تاریخی و اجتماعی جزء پنجاستان برتر در زمینه ماندگاری گردشگران شناخته شده است. آب و هوا به عنوان مهمترین عامل در توسعه صنعت توریسممحسوب می شود. پدیده گردوغبار یکی از بلایای جوی-اقلیمی است که وقوع آن، خسارت هایی زیست محیطی را در پی دارد؛ ودر نتیجه تاثیر سوء بر گردشگری و جذب گردشگران به مناطقی دارد که با این پدیده دست به گریبان است. در این پژوهش براساس روش تلفیقی آنالیز و تحلیل شاخص اقلیمی گردشگری و مطالعات توصیفی به بررسی و تحلیل طیف فرصت های گردشگریفصلی استان بوشهر پرداخته تا ضمن بهره مندی از محدودیت فصول و شرایط گردوغبار حاکم در منطقه، امکان توسعه پایدار بابرنامه ریزی و سرمایه گذاری منطقی فراهم گردد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که بالاترین ضریب بدست آمده مربوط بهماه های آبان، بهمن، اسفند، فروردین و اردیبهشت است به طوری که بهترین محدوده زمانی برای بازدید گردشگران، آبانماهمی باشد. این در حالی است که پایین ترین ضریب پتانسیل های گردشگری طبیعی استان بوشهر در ماه های تیر و مرداد بدستآمد که می توان در این محدوده زمانی بر سرمایه گذاری و تمرکز در ایجاد زیرساخت ها و شرایط لازم جلب توریست در محدودهزمانی بدون گردوغبار مبادرت ورزید.

گردشگری، گردوغبار، شاخص اقلیم گردشگری، بوشهر