شناسایی و رتبه بندی راه حل های خروج از بحران دریاچه ارومیه با به کارگیری روش دلفی

خشکسالی یکی از پدیده های طبیعی است که بیشترین آسیب آن در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی به چشم می خورد. حوضه آبریزدریاچه ی ارومیه با تراکم جمعیت نسبتا زیاد امروزه یکی از چالش های زیست محیطی ایران است. به طوریکه در سال های اخیر بهدلیل ورود حجم آب کم از رودخانه ها و کمبود بارش منطقه ای حیات این دریاچه در معرض تهدید جدی قرارگرفته است. این حوضهآبریز با مساحت 52000 کیلومترمربع و میانگین بارش 200 تا 900 میلی متر، حجم آبی در حدود 22 میلیارد مترمکعب بارش درسطح حوضه را دارا است. جهت تامین نیازهای کشاورزی و انسانی به آب شیرین، سدهای زیادی با حجم ذخیره حدود 3 میلیاردمترمکعب در روی بستر رودخانه های اصلی دریاچه احداث شده است. با عنایت به کاهش مساحت حوضه آبریز دریاچه و ورود میزانآب در نظر گرفته شده به دریاچه، احیای کامل دریاچه به وضع طبیعی قبلی بعید به نظر می رسد. در این تحقیق سعی شده است تابا شناسایی و رتبه بندی راه حل های خروج از بحران به روش دلفی و رتبه بندی سلسله مراتبی حد تاثیر هر کدام از راهکارها را تبییننمود و به اولویت های مدیریتی دستیافت. بر اساس نتایج این تحقیق از چهار معیار اصلی و 21 زیرمعیار شناسایی شده، تامین حقابه رودخانه ها و تالاب ها و آبخوان های منتهی به دریاچه با تاثیر 32 درصد و استفاده از روشهای نوین آبیاری با تاثیر 10/2 درصد ازمهمترین راه حل های خروج از بحران دریاچه ارومیه شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

شناسایی راه حل های خروج از بحران ، رتبه بندی سلسله مراتبی ، دریاچه ارومیه ، روش دلفی