بررسی تطبیقی اسطوره در اشعار خلیل حاوی و احمد شاملو

اسطوره پیوند بسیار نزدیکی با هنر، به ویژه شعر دارد. اسطوره در فرهنگ و تمدن یک ملت ریشه دارد، و ادبیات، یکی از عوامل جاودانگی و حیات فرهنگ و تمدن ملت هاست. شاعران اسطوره ها باورها و رویاهای مهم و کهن اهوام خود را می پرورانند و در نتیجه پیوند با اسطوره دوران کهن تا باورهای زمان خویش، طی یک جریان درونی در ناخودآگاه جمعی، به پویایی و بازآفرینی آنها می پردازند. گرایش اسطوره ای در شعر عربی و فارسی معاصر به معنای حقیقی آن که شاعران کاربرد اسطوره ای را برای غایتی اسطوره ای درنظر داشتند و وظیفه ای بر دوش اسطوره نهادند بعد از نیمه قرن بیستم استواری یافت. مقاله حاضر، به مواردی چند از اسطوره های ملی در اشعار حافظ و شفیعی می پردازد و دید این دو شاعر را نسبت به اسطوره ها بررسی می کند تا نموداری باشد بر این واقعیت که شاعران در هر دوره ای برای اسطوره های ملی، زمان و مکان نمی شناسند و از این پشتوانه های غنی قومی بهره می برند و بنابه شرایط خاص اجتماعی هر زمانی، نحوه ی دید و شیوه ی کاربردشان از اسطوره های ملی متفاوت می سازند.

کلیدواژه ها:

رمز ، علی جعفر العلاق ، اسطوره و رمز ، مهدی اخوان ثالث ، شعر معاصر