پگاه محمودی - استادیار گروه زیست شناسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
احسان کریمی - استادیار گروه زیست شناسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
مجید رضایی - استادیار گروه زیست فناوری و نانوتکنولوژی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

مقدمه: ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، یکی از شایع­ترین ویروس­های منتقله از طریق تماس جنسی است. HPV نوع 16 و 18، به عنوان شایع ترین HPVهای پر خطر، باعث بروز تغییرات بدخیم و سرطان دهانه ­رحم می شوند. از آنجا که روش­های تشخیصی رایج معایب زیادی دارند، توسعه روش های تشخیصی نوین می تواند به عنوان یک ابزار مفید با سرعت و کارایی بالا و همچنین ارزان، بسیار نوید بخش باشد. زیست حسگرهای الکتروشیمیایی به عنوان ابزاری جدید مزایایی از جمله طیف تشخیصی وسیع، ارزان بودن و ساده تر بودن تجهیزات آزمایشگاهی را دارند. مطالعه مروری حاضر با هدف ارائه یک خلاصه دقیق از پیشرفت های زیست حسگرهای الکتروشیمیایی جهت تشخیص HPV 16و 18 انجام شد. روش کار: در این پژوهش، به طور سیستماتیک مقالات اصلی زبان انگلیسی و فارسی در پایگاه های PubMed، Cochrane Library، Scopus، Science Direct، Google Scholar و دو پایگاه اطلاعاتی ایران شامل SID و IranMedex از سال 2008-2003 با استفاده از کلید واژه های Mesh جستجو شدند. در این مطالعه، با استفاده از مقالات منتشر شده در پایگاه های علمی، به بررسی نقش زیست حسگرهای الکتروشیمیایی در تشخیص زودهنگام HPV نوع 16 و 18 پرداخته شد. یافته ها: در مجموع 11 مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. با تجزیه و تحلیل جدیدترین زیست حسگرهای الکتروشیمیایی برای شناسایی HPV، مشاهده گردید پلت فرم حسگر ساخته شده توسط وانگ و همکاران با پایین ترین حد تشخیص (Atto molar) 1 بود. نتیجه گیری: استفاده از روش های مبنی بر زیست حسگرهای الکتروشیمیایی با توجه به دارا بودن حساسیت بالا، می توانند به عنوان یک روش مناسب مورد استفاده قرار گیرند.

انتراپی تلیال, پاپیلوما ویروس انسانی نوع 16 و 18, زیست حسگر الکتروشیمیایی