شهریار نصرتی حقیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال

در چند دهه ی اخیر به دلیل رشد روزافزون شهرها از یک سو؛ و افزایش قیمت زمین از سوی دیگر انسان ها به صورت جمعی و در مجموعه های چندین خانواری روی آورده اند که این موضوع باعث از بین رفتن و خدشه دار شدن حس خلوت و حریم خصوصی گشته که همین امر مشکلات و نابسمانی های عدیده ای در زندگی ساکنین مجتمع به وجود آورده است و در نتیجه روز به روز انسان ها از یکدیگر فاصله گرفته و به تنهایی روی می آورند. از بین رفتن حریم و عرصه های انسانی و فضایی از ویژگی های مجتمع های امروزی می باشد. پس بایستی بتوان تعادلی میان خلوت و تعامل اجتماعی که زمینه های روانی را ایجاد می کند میسر نمود فضاهای جمعی مجتمع های مسکونی فضاهایی هستند که به خدمات عمومی ساکنین مرتبط بوده و شامل فضای باز وفضاهای مشترک می باشد. امروزه در مجتمع های مسکونی ، تعاملات اجتماعی به خوبی صورت نگرفته که از دلایل آن می توان به کمبود و نقص در فضاهای جمعی مجتمع های مسکونی اشاره نمود. در واقع این فضاها باید به گونه ای طراحی شوند که امکان ارتباط ساکنین با یکدیگر را فراهم کرده که باعث پایداری اجتماعی ساکنین گردد. متناسب نبودن فضاهای جمعی نسبت به تعداد ساکنین و زیر بنای مجتمع های مسکونی که شامل فضاهای بازی، حفظ آرامش و حریم خصوصی افراد، ایمنی و امنیت، سرزندگی و مطبوعیت و خوانایی می باشد از اجتماع پذیری فضا و دیدار و مشارکتی بودن فضای مجتمع های مسکونی می کاهد.

مجتمع مسکونی، فضای جمعی، تعاملات اجتماعی، فضای باز.