تاثیر تجویز اینترتکال زیکوناتید بر علائم ترک مورفین در موش های صحرایی

مقدمه: پس از قطع مصرف مزمن مورفین آسیب های سیستم عصبی مرکزی (CNS) ایجاد می شود که علائمی همچون آشفتگی یا تشنج دارد. فعال شدن انتقال دهنده های عصبی تحریک کننده ی CNS ، عمدتا گلوتامات ، نقش مهمی در بوجود آمدن علائم ترک مورفین دارد. زیکوناتید یک ضددرد منحصر به فرد است (نه مخدر است و نه nsaid)که از یک نوع حلزون دریایی بدست می آید. زیکوناتید یک مهارکننده قوی و انتخابی برای کانال های کلسیم N-Type است. در این مقاله از زیکوناتید به عنوان بلاک کننده ی کانال های کلسیم N-Type عصبی بر علائم ترک مورفین مورد بررسی قرار گرفت .روش تحقیق: آزمایش ها بر روی 60 عدد موش صحرایی نر بالغ با وزن200-250 گرم انجام شد . موش ها به صورت IP دو بار در روز با فواصل 8 ساعته برای 7 روز با افزایش دوز روزانه مورفین (10-50mg/kg) مورد تزریق قرار گرفتند . ترک مورفین در موش ها از طریق تزریق IP نالوکسان با دوز 2mg/kg یا خود به خود آغاز شد . در آزمایش ها علائم ترک مورفین شامل تکان دادن دندان ها ، تحریک پذیری ، لرزش ، اسهال ، چرت زدن و ... بررسی شد. یافته ها: تزریق اینترتکال زیکوناتید پس از ترک مورفین با نالوکسان باعث کاهش تعداد جهش ها شده است .در گروه دریافت کننده زیکوناتید در مقایسه با گروه کنترل علائمی همچون شدت پتوز ، Pileorection ،wet dogshake ، تکان دادن دندان ها ، اسهال و تحریک پذیری در آزمایش ها کاهش یافته بود. نتیجه گیری: بر این اساس زیکوناتید احتمالا باعث کاهش علائم ترک مورفین می شود.

کلیدواژه ها:

زیکوناتید ، مورفین ، نالوکسان