اثرات ورزش اجباری به همراه تستوسترون و لوتیروکسین بر توانایی یادگیری فضایی در بچه موش های مبتلا به هیپوتیروئیدیسم

مقدمه: مطالعات قبلی نشان داده که هیپوتیروئیدی منجر به نواقص عصبی - هورمونی شده و احتمالا از این طریق موجب اختلال در توانایی یادگیری می گردد. هدف این مطالعه تعیین اثرات ورزش اجباری به همراه تستوسترون و لوتیروکسین بر توانایی یادگیری در بچه موش های هایپوتیروئید بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی برای ایجاد هایپوتیروئیدیسم از روز 6 بارداری تا روز 21 پس از تولد بچه ها به آب آشامیدنی رت های مادر 100 ppm پروپیل تیواوراسیل افزوده شد و در روز 30 بعد از تولد بچه موش ها تحت بررسی قرار گرفتند. گروه های ورزشی به مدت 20 روز و روزانه 30 دقیقه با کمک تردمیل تحت ورزش اجباری قرار گرفتند و ضمنا در برخی از انها 10 دقیقه قبل از ورزش تیروکسین 30 میکروگرم و در برخی تستوسترون 500 میکروگرم به ازاء هرکیلو وزن داخل صفاقی تزریق شد. پس از ورزش در همه گروه ها توانایی یادگیری با کمک ماز آبی موریس به مدت 5 روز مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان می دهد که هایپوتیروئیدیسم مادری موجب اختلال در توانایی یادگیری در مقایسه با گروه کنترل می شود (P<0.01) و ورزش ملایم اجباری به تنهایی و همراه با لوتیروکسین یا تستوسترون بطور معنی داری منجر به بهبود توانایی یادگیری فضایی گردید (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که ورزش ملایم همراه با تجویز لوتیروکسین و تستوسترون موجب اصلاح نواقص توانایی یادگیری فضایی ناشی از هیپوتیروئیدی می گردد که احتمالا می تواند ارزش درمانی موثری در این زمینه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

هایپوتیروئیدیسم ، لوتیروکسین ، تستوسترون ، ورزش ، توانایی یادگیری