اثرات ورزش اجباری به همراه کورکومین بر توانایی یادگیری فضایی در بچه موش های ماده مبتلا به هیپوتیروئیدیسم

مقدمه: مطالعات قبلی نشان داده که هیپوتیروئیدی منجر به نواقص عصبی - هورمونی شده و احتمالا از این طریق موجب اختلال در توانایی یادگیری می گردد. هدف این مطالعه تعیین اثرات ورزش اجباری به همراه کورکومین بر توانایی یادگیری در بچه موش های ماده هایپوتیروئید بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی برای ایجاد هایپوتیروئیدیسم از روز 6 بارداری تا روز 21 پس از تولد بچه ها به آب آشامیدنی رت های مادر 100 ppm پروپیل تیواوراسیل افزوده شد و در روز 30 بعد از تولد بچه موش ها تحت بررسی قرار گرفتند. گروه های ورزشی به مدت 20 روز و روزانه 30 دقیقه با کمک تردمیل تحت ورزش اجباری قرار گرفتند و ضمنا در برخی از انها 10 دقیقه قبل از ورزش کورکومین 15 و 30 میلی گرم به ازاء هرکیلو گرم وزن داخل صفاقی تزریق شد. پس از ورزش در همه گروه ها توانایی یادگیری با کمک ماز آبی موریس به مدت 5 روز مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان می دهد که هایپوتیروئیدیسم مادری موجب اختلال در توانایی یادگیری در مقایسه با گروه کنترل می شود (P<0.01) و ورزش ملایم اجباری به تنهایی و همراه با کورکومین بطور معنی داری منجر به بهبود توانایی یادگیری فضایی گردید (P<0.05). نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که ورزش ملایم همراه با تجویز کورکومین موجب اصلاح نواقص توانایی یادگیری فضایی ناشی از هیپوتیروئیدی می گردد که احتمالا می تواند ارزش درمانی موثری در این زمینه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

هایپوتیروئیدیسم ، کورکومین ، ورزش ، توانایی یادگیری