حمایت برون پیکری حیات(ECMO) در بیماران ترومایی: پلی جهت بهبودی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,272

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSUMSMED05_095

تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: مهمترین چالش در مراقبت از بیماران ترومایی قرار گرفتن در مثلث مرگ(هیپوترومی، اسیدوز متابولیک، اختلالات انعقادی) است. در بسیاری از موارد کنترل این علائم با مشکلات عدیده ای همراه بوده و بیماران ترومایی در بسیاری از موارد به دلیل شروع این مثلث به سوی مرگ سوق داده می شوند. مراقبت از بیمار ترومایی در 30 سال گذشته همراه با انقلابی تحت عنوان حمایت برون پیکری حیات(اکمو) قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف مروری بر نقش حمایت برون پیکری حیات در بیماران ترومایی در سال 1397 انجام شده است. روش تحقیق: مطالعه مروری حاضر در سال 1397 و با کمک کلید واژه هایی همچون: ECMO، trauma ، Emergency, ، Extracorporeal membrane oxygenation و با جست و جو در پایگاه های اطلاعاتی همچون Pub Med, SID, MagIran, Web of Sciences, Cochrane Library, CINHAL انجام شد. در مجموع 50 مقاله یافت شد. که از این تعداد با کمک نرم افزارEndNote ، 20مقاله تکراری حذف شد. 4 مقاله نیز متن کاملشان در دسترس نبود و در نهایت 26 مقاله وارد مطالعه شدند.یافته ها: قرار دادن بیمار تحت اکمو معمولا در ساعت اول بعد از بروز تروما کمک کننده نبوده و یک تا سه ساعت بعد از وقوع حادثه تروماتیک و مدیریت خونریزی بیمار و انجام اقدامات حفظ حیات بهترین زمان استفاده از این رویکرد است. بسیاری از مطالعات به نقش اکمو وریدی-وریدی در تروما اشاره کرده اند. اما مطالعاتی نیز معتقدند بکارگیری اکموی وریدی-وریدی در بیماران با تروماهای قلبی مناسب نبوده و بهتر است از اکموی وریدی-شریانی استفاده شود. همچنین هنوز بحثهای اساسی در خصوص استفاده از هپارین در بیماران با ترومای وسیع بدلیل خطر خونریزی وجود دارد. بیشترین تاثیر اکمو در بیماران باآسیب دیدگی های وسیع ریوی ، ARDS و صدمات ناشی از اصابت گلوله گزارش شده است. البته برخی از مطالعات نیز مواردی همچون خونریزی فعال غیر قابل کنترل، بیماری های زمینه ای همچون دیابت، بیش از 7 روز تحت ونتیلاتور بودن و رگرژیتاسیون عروقی را موارد منع مصرف مطلق اکمو دانسته اند. نتیجه گیری: آنچه که مشهود است، اکمو، تنها زمانی برای تصمیم گیری مناسب و حفظ حیات بیمار در شرایط بحرانی کمک کننده است و آن را به منزله پلی دانسته اند که بین وضعیت بحرانی و پایدار شدن وضعیت بیمار قرار دارد. نگرانی از مسائلی همچون خونریزی دلیل عدم استفاده از این پدیده نبایدباشد. در بسیاری از کشورها، تجربه موفق استفاده از آن گزارش شده است. در کشور ما که تصادفات جاده ای از مهمترین عوامل مرگ و میر بوده ودر بسیاری از موارد جوانان تحت تروما قرار گرفته و به سوی مرگ می روند، اکمو، می تواند گامی در جهت بهبودی با کمترین و یا بدون عارضه این بیماران باشد. برهمین اساس، معرفی آن به اورژانس ها و بخش های مراقبت ویژه می تواند گامی اساسی در کاهش مرگ و میر و عوارض ناشی از تروما باشد. لازم به ذکر است کشور ما علاوه بر اینکه رتبه ششم را در حوادث و بلایای طبیعی دارد، به دلیل موقعیت جغرافیای و سیاسی اش در معرض بسیاری از حملات تروریستی و انفجارها قرار دارد، بنابراین اکمو نقش اساسی در حمایت قربانیان ناشی از این حوادث دارد.

کلیدواژه ها:

حمایت برون پیکری حیات ، اکمو ، تروما ، تصادف

نویسندگان

بنفشه قربانی

دانشجو کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

فاطمه بهرام نژاد

استادیار، دانشکده پرستاری و مامایی تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

پروانه عسکری

دانشجوی دکتری آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی تهران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران