بررسی اثرات دگرآسیبی عصاره سورگوم و تلخه بر شاخص های رشدی و فیزیولوژیکی گیاهان زراعی و علف های هرز

گیاهان مختلف جامعه گیاهی به شکل های متفاوتی در رشد و نمو یکدیگر تداخل ایجاد می نمایند. آللوپاتی از مهم-ترین روشهای تداخل بین علف های هرز و گیاهان زراعی است که بر رشد و نمو گیاه زراعی اثر سوء دارند. ترکیباتآللوپاتیک فرایندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهند. به منظور بررسی اثرات عصاره آبیسورگوم و تلخه بر خصوصیات فیزیولوژیکی گیاهچه های گیاهان زراعی چغندرقند، گندم و علف های هرز سلمه تره و تاج-خروس، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل عصاره آبیدر 2 سطح (سورگوم و تلخه) و غلظت های عصاره در 4 سطح (0، 5، 10 و 20 درصد حجمی) بود. نتایج نشان داد که بیشترین طول اندام هوایی به سلمه تره در حالت عدم تیمار و کمترین به علف هرز تاج خروس در غلظت 20 درصد عصارهسورگوم و تلخه تعلق داشت. با افزایش غلظت عصاره سورگوم و تلخه میزان کلروفیل a و b کاهش معنی داری یافت. علاوهبر آن اثر بازدارندگی عصاره تلخه بر کلروفیل b، کلروفیل کل و کارتنوئید بیشتر از عصاره سورگوم بود. با توجه به نتایجبدست آمده از این آزمایش، میتوان بیان داشت که عصاره سورگوم و تلخه با داشتن سمیت قوی بر ضد علف های هرزمی توانند به توسعه علف کش های زیستی کمک کنند.

کلیدواژه ها:

آللوپاتی ، کلروفیل ، علف هرز ، کشاورزی پایدار