طراحی کنترلکننده بهینه سامانه کنترل پرواز یک هواپیمای بدون سرنشین با استفاده از کنترلکننده فازی- الگوریتم ژنتیک
محل انتشار: فصلنامه مکانیک هوافضا، دوره: 13، شماره: 2
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 279
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MEASEJT-13-2_007
تاریخ نمایه سازی: 6 مهر 1398
چکیده مقاله:
شناسایی و بررسی موقعیتهای جغرافیایی و اقلیمی مختلف جهت تحقیقات علمی و مطالعات راهبردی جزء اهم مسایل شناسایی در کشورها میباشد. امروزه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین بهدلیل قابلیتهای نفوذ، ایمنی و عملکرد بالایی که دارند؛ در بسیاری از کشورها کاربرد گستردهای یافتهاند. عملکرد درست و دقیق هواپیماهای بدون سرنشین باعث دریافت صحیح و بهموقع دادهها و درنتیجه دستیابی به اطلاعات مورد نیاز میباشد. لذا، داشتن یک سامانه کنترلی مناسب و بینقص برای کنترل هواپیماهای بدون سرنشین از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله با استفاده از الگوریتم ژنتیک جهت تنظیم کنترلکننده فازی سعی شده است یک کنترلکننده هوشمند جهت کنترل مسیر هواپیماهای بدون سرنشین در شرایط مختلف مسیر ارائه گردد، بهنحوی که سامانه حالت پرواز بهینه را داشته باشد. در این روش ابتدا با استفاده از تئوری الگوریتم ژنتیک پارامترهای توابع عضویت و قوانین فازی جهت کنترل پرواز هواپیما در طول مسیر طراحی شوند که درنتیجه باعث پایین آمدن حداکثر جهش و همچنین، خطای حالت ماندگار سامانه میشود. در ادامه، با ارائه یک مدل خطی از هواپیمای بدون سرنشین و شبیهسازی آن، عملکرد درست روش مذکور مورد بررسی قرار گرفته و با روشهای رایج مقایسه و نتایج ارائه گردیدهاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان