مسکن در بافت های فرسوده و دانستنی های استارت آپی در آن نمونه موردی شهر تهران

بافت های فرسوده شهری محدوده هایی از شهرهاست که به دلیل فرسودگی کالبدی، کمبود خدمات و زیرساخت های شهری، آسیب پذیر بوده و معمولا اقشار با دهک های متوسط به پایین، با درآمدهای پایین در آن ساکن اند. وجود 130 هزار هزار بافت های فرسوده و سکونت گاه های غیر رسمی در کشور و بالغ بر 3270 هکتار بافت فرسوده مصوب در شهر تهران و 14 هزار هکتار بافت ناپایدار شهری، حکایت از وجود مشکلات و پیچیدگی هایی دارد که دولت، شهرداری ها، نهادها و مردم با آن مواجه اند. محدوده هایی که از نظر کیفی تابع شرایط اقتصادی ساکنان بوده و در بسیاری موارد از حداقل استانداردهای زیستی همانند بناهای پایدار، دسترسی های مناسب، تراکم جمعیتی متناسب و سرانه های خدماتی مورد نیاز برخوردار نمی باشند. شاخصه های سه گانه ی مسکن خدمات راه در این محدوده ها از کیفیت مطلوبی برخوردار نبوده و علاوه بر عدم نفوذپذیری معابر و ریزدانگی واحدها، به دلیل ناپایداری کالبدی، در برابر مخاطراتی چون زلزله آسیب پذیر است. در این محدوده ها، مسکن بعنوان یکی از مهم ترین نیازهای انسانی و بخش مهمی از این سه گانه، از کیفیت پایین و معمولا از ارزش افزوده پایینی برخوردار است. از این رو و به دلیل تاب آوری پایین این محدوده ها، تقاضای سرمایه گذاری در این محله ها پایین و ریسک های نوسازی معمولا بالاست. لذا برای تاب آور نمودن این محدوده ها نیازمند هوشمند سازی محله ها و شهرها هستی چرا که شهر هوشمند شهری تاب آور خواهد بود. در این مقاله برآنی تا اطلاعات لازم و ضروری بافت های فرسوده شهر تهران را ارائه دهیم تا امکان استفاده از ابزارهای نوآورانه در حوزه مسکن را توسط استارت آپ ها فراهم آوریم و همچنین برآنیم تا اشاره ای به مهم ترین اطلاعات لازم از به مسکن که موردنیاز یک مجموعه ی استارت آپی در بخش مسکن است داشته باشیم. در به انتهایی چالش های به مسکن با نگاه استارت آپی اشاره می گردد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، شهر تهران ، استارتآپ حوزه مستن.