ارزیابی برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه ذرت تلقیح شده با قارچ های گلوموس موسه و پیریفورموسپورا ایندیکا

به منظور بررسی برهمکنش قارچ های شبه میکوریز پیریفورموسپورا ایندیکا و میکوریز گلوموس موسه بر بهبود رطوبت نسبی آب برگ و نشت الکترولیتی در ذرت (رقم سینگلکراس 704 ) در سطوح مختلف آبیاری و فسفر، پژوهشی مزرعه ای در سال 1394 در دو منطقه قراخیل (قائمشهر) و بایعکلا (نکا) به صورت اسپلیت فاکتوریل در سه تکرار انجام گرفت. روش های مختلف آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل، 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه) در کرت های اصلی و چهار سطح تلقیح (بدون تلقیح، تلقیح با قارچ میکوریز، تلقیح با قارچ شبه میکوریز و تلقیح همزمان دو قارچ) به همراه سه سطح کود فسفره (عدم مصرف، 50 و 100 درصد مورد نیاز) در کرت های فرعی قرار گرفتند. مطابق نتایج، با اعمال تیمارهای کم آبیاری میزان رطوبت نسبی آب برگ در مقایسه با تیمار آبیاری کامل به طور معنی داری در هر دو ایستگاه کاهش یافت. در حالیکه میزان نشت الکترولیت در این شرایط افزایش یافت. تلقیح با قارچ های پیریفورموسپورا ایندیکا و گلوموس موسه نیز موجب کاهش غیرمعنی دار نشت الکترولیت و افزایش غیرمعنیدار محتوی نسبی آب برگ گردید. در مجموع، نتایج بیانگر عدم اثربخشی مطلوب این قارچ ها در کاهش اثرات مضر تنش کم آبی روی رطوبت نسبی آب برگ و نشت الکترولیتی بود.

کلیدواژه ها:

نشت الکترولیتی ، گلوموس موسه ، پیریفورموسپورا ایندیکا ، محتوی رطوبت نسبی آب