شناسایی مولفه های زمینه گرایی در خلق الگوهای بدنه سازی شهری (مطالعه موردی: طراحی پیاده راه خیابان فردوسی سنندج)

معماری زمینه گرا نه تاکید بر تقلید دارد و نه مانع نوآوری و خلاقیت است. پیان آن ضرورت توجه به محیط کالبدی پیرامون اثر معماری است و نشان می دهد که این توجه می تواند هم برای خود اثر معماری و هم برای زمینه عاملی مثبت و تقویت کننده باشد. معماری زمینه گرا تلاشی است برای نشان دادن توان ایجاد مطلوب بصری در مقیاسی کلان تر از معماری، در این میان معمار هنرمند با آفرینش اثری جدید در فضای شهری موجود، می تواند نقش تعیین کننده ای در توجه به زمینه ایفا کند. همین امر، بار مسئولیت او را در قبال محیط شهری پیرامون افزایش میدهد. این مضمونی است که ادموند بیکن در کتاب طراحی شهرها تحت عنوان اصل دوم شخص بر آن تاکید می کند؛ اصلی که در معماری رنسانس رعایت شده و موفقیت فضاها و نماهای شهری این دوره را تضمین کرده است.

کلیدواژه ها:

مولفه های زمینه گرایی ، الگوهای بدنه سازی شهری ، طراحی پیاده راه