مفاهیم موثر برطراحی مجموعه های اقامتی طبیعت گردی با رویکرد شفابخشی حاصل از ادراک محیط های طبیعی

زمینه : امروزه زندگی شهری و نظام اجتماعی موجود در شهرها انسانها را از مسیر اصلی زندگی دور کرده و با صنعتی شدن دنیای امروز و کاهش حضور طبیعت در محیط های زندگی،فشارات و تنش های عصبی معنا و مفهوم یافته است.به دلیل وجود تمایلات ذاتی بین انسان و طبیعت،حضور در محیط های طبیعی باعث تسکین و آرامش و در مواردی باعث شفابخشی افراد می شود. هدف : هدف از این تحقیق بررسی نحوه ادراک شفابخشی محیط های طبیعی و نحوه به کارگیری آن در طراحی محیط های مصنوع (مجموعه اقامتی) می باشد . بنابراین این تحقیق درصدد پاسخگویی به این سوال است که نقش و کارکرد مولفه های شفابخش حاصل از ادراک محیط طبیعی چیست و چگونه در طراحی مجموعه اقامتی تحقق می یابد روش بررسی : این تحقیق در گام اول ادراک و نقش حواس در ادراک را بررسی می کند سپس در گام دوم شفا و شفابخشی در رابطه با منظر را مورد بررسی قرار میدهد و در گام نهایی به ارائه راهکار و الگو در جهت طراحی معماری مجموعه اقامتی طبیعت گردی می پردازد. یافته ها : نتایج این تحقیق نشان می دهد که شاخصه های شفابخشی منظر با چگونگی ادراک افراد از محیط طبیعی در ارتباط است که سبب کاهش تاثیرعوامل تنش زای محیط در افراد می شود و در نتیجه قابلیت احیاگری محیطی طبیعی باعث ایجاد آرامش روحی روانی در فرد می گردد. نتیجه گیری : دستاورد نهایی تحقیق نحوه ادراک از محیط با استفاده از حواس و بررسی شفابخشی مناظرطبیعی و ارائه راهکارها و الگوها می باشد که از این طریق معماران با آگاهی از نقش متقابل مولفه های شفابخش در ادراک محیط طبیعی به خلق فضاهایی (اقامتی) دست یابند که در سلامت روان کاربران نقش بسزایی ایفا کند.

کلیدواژه ها:

طراحی محیط اقامتی ، ادراک محیط ، عناصر طبیعی ، عناصر شفابخش ، طبیعت