جلوه های طنز در گرشاسب نامه اسدی

شعر حماسی گونه ای ادبی است که مبتنی بر توصیف اعمال پهلوانی و مردانگی ها و افتخارات فردی یا قومی می باشد و شامل مظاهر مختلف زندگی آنها می شود. حماسه ها عموما منظوم نوشته می شوند. اما طنز، هنری است که عدم تناسبات در عرصه های مختلف اجتماعی را که در ظاهر متناسب به نظر می رسند، نشان می دهد، که این امر خود باعث خنده می شود. کاربرد طنز در حماسه های منظوم نشان دهنده خلاقیت و قدرت هنری نویسنده یا شاعر است که در اثری حماسی از طنز که اسباب خنده است، استفاده می کند. این که شعر حماسی، شعر جدی و دور از طنز و هزل است، تردیدی نیست. در گرشاسب نامه نیز همانند شاهنامه جلوه هایی از طنز وجود دارد. طنز به کار رفته در گرشاسب نامه به قصد اصلاح جامعه به کار نرفته است، بلکه برای سست کردن روحیه دشمن و تخریب اطمینان و اعتماد حریف به خود به کار می رود. در گرشاسب نامه، طنزگو به وسیله طنز، دشمن و هم نبرد خود را بسیار تحقیر می کند. ابیات طنزآلود در این منظومه، از سه یا چهار بیت در جای های گوناگون کتاب، بیشتر وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

اسدی ، گرشاسب نامه ، طنز ، حماسه