اثر شوری بر برخی خصوصیات فیزویولژیکی در انگور (.Vitis vinifera L)

شوری یکی از عوامل مهم محیطی است که رشد گیاه و تولید محصول را محدود می کند. انگور جزء گیاهان نسبتا حساس به شوری طبقه بندی شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر شوری بر رشد، محتوای کلروفیل و پروتئین های محلول در چهار ژنوتیپ انگور (.Vitis vinifera L)، قره شانی، لعل بیدانه، ساچاق و شاهرودی) بود. شوری فاکتورهای رشد را در گیاه انگور به طور معنی داری (P<0.05) کاهش داد. ژنوتیپ ساچاق بیشترین کاهش طول اندام هوایی و ریشه و ژنوتیپ شاهرودی بیشترین کاهش سطح برگ و محتوای آب نسبی را نسبت به شاهد نشان دادند. با افزایش غلظت NaCl محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل در همه ژنوتیپ ها کاهش یافت. این کاهش در ژنوتیپ های ساچاق و شاهرودی بیشتر از لعل بیدانه و قره شانی بود. همچنین تحت شوری محتوای کلروتنوئیدی های برگ در ژنوتیپ های ساچاق و شاهرودی بیشتر از لعل بیدانه و قره شانی بود. همچنین تحت شوری محتوای کاروتنوئیدی های برگ در ژنوتیپ های قره شانی و لعل بیدانه افزایش و در دو ژنوتیپ دیگر کاهش یافت. شوری باعث افزایش معنی دار در محتوای پروتئین بر برگ و ریشه همه ژنوتیپ ها شد، افزایش در قره شانی لعل بیدانه بیشتر از سایر ژنوتیپ ها بود. به نظر می رسد که ژنوتیپ های قره شانی و لعل بیدانه در مقایسه با دو ژنوتیپ دیگر تحمل بیشتری برای مقابله با شوری نشان دادند.

کلیدواژه ها:

انگور ، شوری ، پروتئین