نسترن شایگان فر - کارشناسی ارشد روان شناسی استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، ایران

هدف: هدف این پژوهش بررسی تعیین اثربخشی مداخلات مثبت نگر در کاهش احساس درماندگی در افراد مبتلا به سومصرف مواد بود. روش شناسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل افراد معتادی که به کلینک طلوع استان تهران مراجعه می کردند. 40 فرد معتاد مزمن به عنوان نمونه به روش هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت یک ماه و 11 جلسه 60 دقیقهای مداخلات بر اساس نوشته های اوهانلون و برتولینو ( 1) را آموزش دیدند. آزدمودنی ها ی هردو گروه یک بار پیش از آغاز دوره و یک بار پس از پایان دوره مورد بررسی قرار گرفتند. سپس از آنها پس آزمون گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی افکار خودآیند منفی کندال و هولون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم افزار SPSS نسخه 23 صورت گرفت. یافته ها: بررسی های آماری نشان داد که نمرات احساس درماندگی پس از مداخله مثبت نگر در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافته است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، مداخلات مثبت بر کاهش احساس درماندگی تاثیر دارد.

مثبت نگری، احساس درماندگی و سومصرف مواد