وجوه امنیتی متعالی و متدانی شاهنامه فردوسی
- سال انتشار: 1398
- محل انتشار: فصلنامه سیاست متعالیه، دوره: 7، شماره: 24
- کد COI اختصاصی: JR_SMP-7-24_008
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 380
نویسندگان
استادیار، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران.
چکیده
دوره ی ایران باستان قبل از اسلام، از مهم ترین ادواری است که در شناخت سیر تحول اندیشه ی امنیتی ایران موثر است. با این وجود، پژوهشهای اندکی در این زمینه صورت پذیرفته است. شاهنامه ی فردوسی از جمله ی متونی است که پژوهش در آن میتواند گوشهای از اندیشه ی امنیتی ایران دوره ی باستان را آشکار کند؛ این مقاله درصدد است وجوه امنیتی شاهنامه را بررسی نماید. سوال اصلی مقاله این است که چه گزارههایی در شاهنامه ی فردوسی بر امنیت اشاره دارند برای پاسخ به این پرسش، از روش استنباطی در چارچوب مولفههای هفتگانه ی برگرفته از مکاتب و نظریههای امنیتی در بستر دو پارادایم امنیت متعالیه و امنیت متدانیه استفاده شده است. مهم ترین یافته ی مقاله آن است که در شاهنامه ی فردوسی گزارههایی را میتوان یافت که به هریک از مولفههای هفتگانه ی متعالیه و متدانیه ی مفهوم امنیت: ابعاد، مرجع، سطوح، خودی و غیرخودی، روشهای تحصیل امنیت و راهکارهای استراتژیک امنیتی اشاره دارند.کلیدواژه ها
ایران باستان, شاهنامه فردوسی, امنیت متعالی, امنیت متدانیاطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.