محمدحسین یارمحمدیان - استاد، گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

زمینه و هدف:در کره خاکی همواره بلایا و فجایع طبیعی و غیر طبیعی بسیاری بوده که زندگی انسان را با رنج و تیره بختی توام کرده است و اغلب انسانها در مقابل آنها درمانده بوده اند. خانوادهها اولین گروه پاسخگو در حوادث و بلایای طبیعی محسوب میشوند در چارچوب رویکردهای جامع و غیر ساختاری، به منظور افزایش آگاهیها، دانش، مهارت و توانمندیهای ساکنین مناطق پرخطر آموزش اهمیت اساسی برخوردار است. بیشترین گروههای آسیب پذیر مصدومان، کودکان و زنان باردار هستند که لازم است که تمام خانوادهها برای مراقبت از این گروه، آمادگی لازم را به دست آورند امروز اندیشمندان و صاحبنظران بر این باورند که جهت کاهش آسیب پذیری بایستی تمامی عناصر و مولفه های درگیر بصورت سیستماتیک و یکپارچه در فرآیند مدیریت خطر مخاطرات دخیل شوند.روش کار: این یک مطالعه مداخله ای میباشد که درآن به روش تصادفی گروهی از کودکان پیش دبستانی جهت آموزش انتخاب شده اند وتحت آموزش قرارگرفته اند میزان اثر بخشی آموزش از طریق آزمونهای قبل و بعد از مداخله سنجیده شده است.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه که نشان که آموزش در ارتقائ مهارتهای خود مراقبتی کودکان موثر است و کودکان به عنوان گروه های آسیب پذیر بعد از بلایا توانائی کسب مهارتهای خود مراقبتی را دارند نتایج مطالعه ما نشان داد آموزش میتواند بهعنوان مبنایی جهت کاهش آسیب پذیری در برابر ریسک مخاطرات در کانون توجه قرار گیرد افزایش دانش محلی از طریق آموزش یکی از عوامل موثر در واکنشهای مردم در برابر مخاطرات طبیعی میباشد و میتواند بهعنوان یکی از ابزارها و سیاستهای ملی جهت افزایش تاب آوری اجتماع و کاهش خطر استفاده گردد.

آموزش خطر، کاهش خطر، تاب آوری