عوامل موثر بر گرایش شهروندان به آموزش شهروندی

آموزش شھروندی از ارکان اساسی زندگی اجتماعی در عصر حاضر است و یکی از پایه ھای توسعه پایدار شھری محسوب شود. این آموزش ھا باید در تقویت کیفیت زندگی اجتماعی، کیفیت محیطی شھرھا و حل مسائل شھری با محوریت شھروندان باشد. امروزه توسعه پایدارشھری در ابعاد اجتماعی، فرھنگی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی با مسائل متعددی روبروست کهآموزش، آگاھی، مشارکت و درگیر شدن و حضور فعال مردم را در حل مسائل و ارتقای کیفیت محیطی و نیل به توسعه پایدار می طلبد. این پژوھش در صدد شناسایی عوامل موثر بر گرایش شھروندان منطقه 4 تھران به آموزش ھای شھروندی است. روش تحقیق پیمایشی و ابزار پژوھش پرسشنامه است که بر روی 260 نفر از مراجعین به سراھای محله در منطقه 4 تھران که از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند صورت گرفته است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار استنباطی و آزمون ھای (کندال، ضریب پیرسون و ضرایب رگرسیونی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته ھای تبیینی بین گرایش به آموزش ھای شھروندی و آگاھی و اطلاع رسانی (r=0.43) عوامل آموزشی (زمان بندی، توانایی اساتید و محتوای آموزش) (r=0.42) و عوامل سازمانی (شرایط محیطی، مدیریت و قانون مداری) (r=0.59) رابطه معناداری وجود دارد. نتایج حاکی از آن است که بھره مندی از اساتید توانا، توجه به زمانبدی کلاس ھا، توجه به محتوای آموزشی بھبود روند ثبت نام و اطلاع رسانی، بھره مندی از امکانات و تجھیزات، بھبود شرایط آموزشی نقش موثری بر افزایش مشارکت و ایجاد احساس تعلق و افزایش مھارت در حوزه آموزش ھای شھروندی دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش شهروندی ، عوامل فردی ، عوامل سازمانی ، عوامل آموزشی