ارزیابی معیارهای اثر گذار در جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی در طراحی پاتوقها

فضاهای شهری بستر تعاملات اجتماعی و محل وقوع رویدادهای گوناگون زندگی روزمره مردم هستند. و با نگاهی به شهرهای امروز روشن میشود در این شهرها تراکم روز به روز افزایش می یابد و امکان تعامل در فضای بسته کاهش می یابد، روابط همسایگی تضعیف شده و این روابط در کلانشهرها از افقی به عمودی تبدیل شده است ؛ یکی از دغدغه های امروز طراحی فضاهای شهری خلق مکان هایی است که تعاملات چهره به چهره مانند تعامل میان همسایگان را فراهم آورد. پاتوق ها از جمله مکان هایی هستند که می توانند این گونه تعاملات را فراهم کنند. طراحی پاتوق ها به عنوان کانونهای جمعی به گونه ای که روابط ساکنین را تسهیل نموده و نیاز های آنان را برآورده سازد میتواند نقش موثری در ارتقاء تعاملات اجتماعی شهروندان داشته باشد. فعالیت هایی که در پاتوق انجام میشود از جمله فعالیت های اختیاری یا اجتماعی است. حضور در پاتوق آزادانه است و افراد به فعالیت هایی که مورد علاقه شان است نظیر گفت و گو، تماشا کردن، بازی کردن، کسب اطلاعات، استراحت کردن و ... می پردازند. پژوهش حاضر با هدف معرفی فاکتورهای موثر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در طراحی پاتوقها صورت گرفته و در ابتدا به معرفی مفاهیم پاتوق و تعاملات اجتماعی و دیدگاه های صاحب نظران در این رابطه و سپس به ارائه راهکارهای طراحی در جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی پاتوقها پرداخته میشود.این مقاله با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، به بررسی عوامل موثر در شکل گیری و افزایش تعاملات اجتماعی در طراحی فضای پاتوق ها پرداخته شده است که مربوط به طیف وسیعی از مولفه ها و معیارهای کالبدی-فضایی-کاربری و فعالیت استفاده کنندگان از فضا را دربر میگیرد.

کلیدواژه ها:

پاتوقها ، تعاملات اجتماعی ، فضای جمعی ، اجتماع پذیری ، معیارهای طراحی معماری