نقش فضای سبز شهری در افزایش کیفیت زندگی شهروندان از منظر برنامه ریزی شهری مورد مطالعه: شهر تبریز

اهمیت فضای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید. بوستانها و فضاهای سبز شهری، بهعنوان بخشی از فضاهای مشاع شهری، علاوهبر تاثیرات زیست محیطی که از جمله مهمترین کارکردهای درنظرگرفته شده برای آنهاست، کارکردها و پیامدهای عمده دیگری نیز دارند. فضاهای سبز از یک سو موجب بهبود وضعیت زیست محیطی شهرها می شود، و از سوی دیگر شرایط مناسبی را برای گذران اوقات فراغت شهروندان فراهم می سازد. فضاهای سبز شهری دارای ویژگیهایی است که آنها را به فضاهای مناسبی برای ارتقای کیفیت زندگی انسان تبدیل می کند. این امر زمانی اتفاق خواهد افتاد که این فضا خود دارای ساختار و ویژگیهای کمی و کیفی مناسبی بوده، که بتواند نقش های واگذار شده و مورد انتظار را به خوبی ایفا کند . بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر نقش فضای سبز شهری در افزایش کیفیت زندگی شهروندان از منظر برنامه ریزی شهری در شهر تبریز با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. یافته های تحقیق، بیانگر آن است که شهروندان تبریز بیشتر به منظور دسترسی به هوای سالم، تفریح خانوادگی، کسب نشاط و دوری از آلودگی ها و تنگی محیط مسکونی، پیاده روی، رفع خستگی، و گریز از یکنواختی زندگی به پارک های شهری روی می آورند. همچنین این نتیجه حاصل شد اثرات عینی کیفیت زندگی نیز عنوان گردیده، شاخص دسترسی و موقعیتی به عنوان اولین پیامد مثبت فضای سبز(پارک ها) مورد تایید جامعه آماری قرار گرفته است و جای تردیدی هم در این مورد مهم وجود ندارد که فضای سبز(پارک ها) و پارکها و میادین و فضاهای دیگر مرتبط با آن توانسته به بهبود کیفیت عینی زندگی در این شهر کمک نماید.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، کیفیت زندگی ، توسعه پایدار ، شهر تبریز