نسرین سادات شرفه - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران،
آمنه آقاربیع - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، گیلان
مهرداد امیرنژادمژدهی - مربی گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، گیلان

در سالهای اخیر پدیده ی بلندمرتبه سازی در کشورهای مختلف جهان مخصوصا در کشورهای در حال توسعه به طور چشمگیری در حال گسترش میباشد که در طی حیاتخود بعضا از سوی اندیشمندان گوناگون مسائل اجتماعی شهرسازی مورد نقد واقع شده و به کاربرد آن با تردید و شک نگریسته شده است. از طرف دیگر برکسی پوشیده نیست که در دنیای امروز که شهرهای بزرگ، با رشد جمعیت و به دنبال آن محدودیت زمین مواجه شده اند، بلندمرتبه سازی امر اجتناب ناپذیری باشد. ضمن اینکه به نظر میرسد بلندمرتبه سازی میتواند به منظور کنترل گسترش شهر و جلوگیری از تخریب محیط پیرامون، مدیریت مطلوبتر شهری، پاسخ گویی به نیاز شدید مسکن، کاهش فاصله ی سکونت و محل اشتغال وهمچنین تنوع بخشیدن به سیما و منظر شهری عملکرد داشته باشد. در دهه های اخیر شهرهای بزرگ به نحو بی سابقه ای گسترش یافته اند. کلانشهر مشهد نیز که در سالهای اخیر تحت تاثیر پدیده ی بلندمرتبه سازی قرار گرفته است از این امر مثتنی نیست. دراین مقاله تاکید بر این است که برج سازی میتواند یکی از گزینه های قابل توصیه برای کلانشهر مشهد باشد که با طراحی درست و اصولی این بلندمرتبه ها و همچنین مکانیابی مناسب آنها در سطح شهر با توجه به پتانسیلهای بررسی شده، میشود به نسبت مساحت زمین یکسان، میزان قابل توجهی از افراد را اسکان داد با حفظ زمین های مناسب جهت ساخت، که امید است محیط زندگی لذت بخش و پایداری ایجاد شود. روش تحقیق در این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی میباشد و به دنبال پاسخ به ضروتهای برج سازی در شهر مشهد و همچنین بررسی پتانسیلهای موجود در مکانیابی این کلانشهر می باشد. روش و ابزار گردآوری اطلاعات براساس روش میدانی، اسنادی ،کتابخانه ای، اینترنتی و یا به عبارتی از طریق مطالعه میباشد.

بلند مرتبه سازی، توسعه پایدار، شهرنشینی