علی اکبر رمضانیانپور - استاد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
علیرضا پورخورشیدی - کارشناس ارشد عمران، مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن

کاربرد سیمان‌های مختلف می‌تواند تاثیر عمده‌ای در افزایش یا کاهش دوام بتن در مناطق مهاجم داشته باشد. در این تحقیق، دوام نمونه‌های بتنی مسلح ساخته شده با سیمان‌های نوع2، نوع 5 ، سرباره ای و پوزولانی و در بعضی از مخلوط‌ها بهمراه مقادیری ماده جایگزین سیمان دوده سیلیسی بررسی می‌شود. کلیه مخلوط‌های در نظر‌گرفته شده با دو نسبت آب به سیمان متفاوت ساخته شده‌اند. برای هر نمونه از هر مخلوط، سه نوع پوشش بتنی روی آرماتور در نظر‌گرفته شده است. همچنین نمونه‌های ساخته شده با هر یک از مخلوط‌ها، در سه شرایط متفاوت محیطی واقعی: در ساحل ، ناحیه جزر و مد دریا و کاملاً مغروق در آب دریا در سواحل بندر‌عباس نگهداری می‌گردند.‌ نمونه‌هایی از هر یک از مخلوط‌ها بصورت شاهد و در شرایط استاندارد آزمایشگاهی نگهداری می شوند. آزمایشهایی نظیر تعیین پتانسیل و شدت خوردگی آرماتورها، عمق کربناسیون، میزان یون کلرید در اعماق مختلف بر روی نمونه‌های قرار گرفته شده در شرایط محیطی واقعی و همچنین آزمایشهایی نظیر مقاومت فشاری و میزان نفوذ پذیری تحت فشار در سنین مختلف بر روی نمونه‌های شاهد انجام می شود. در این مقاله، نتایج آزمایشهای انجام گرفته بر روی کلیه نمونه ها تا سن 4 سال با یکدیگر مقایسه شده و عملکرد نمونه های ساخته شده با مخلوط‌های متفاوت از لحاظ دوام مورد بررسی قرار ‌گرفته است.

دوام بتن، پوزولان، سرباره، دوده سیلیسی، خوردگی آرماتور، مقاومت فشاری بتن، کربناتاسیون، نفوذ یون کلرید