لیلا متقی نیا - گروه گیاهپزشکی، دانشکده ی علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
جبرائیل رزمجو - گروه گیاهپزشکی، دانشکده ی علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
مجتبی حسینی - گروه گیاهپزشکی، دانشکده ی کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
اسماعیل چمنی - گروه گیاهپزشکی، دانشکده ی کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

پشه ی شته خوار (Aphidoletes aphidimyza Rondani (Dip., Cecidomyiidae، یکی از شکارگرهای موثر برای کنترل شته هامحسوب میشود که نرخ شکارگری آن ممکن است تحت تاثیر کیفیت گیاهان میزبان قرار گیرد. در این تحقیق، تاثیر ارقام خیار (خسیب وکریم) کشت شده در نسبت های مختلف ورمی کمپوست: خاک (0: 100، 10: 90، 20: 80 و 70: 30 درصد حجمی) روی نرخ شکارگری پشه ی شته خوار در تغذیه از شته ی جالیز، Aphis gossypii Glover، مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشها در ظروف پتری شش سانتی متری و در اتاقک رشد در دمای 1±25 درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دورهی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. لاروهای 36 ساعته ی پشه ی شته خوار به مدت هشت ساعت گرسنه نگه داشته شده و سپس پوره های شته ی جالیز در تراکم های 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24 و 32 در اختیار شکارگر قرار داده شدند. تعداد طعمه های خورده شده بعد از 16 ساعت شمارش و ثبت شد. آزمایش در 10 تکرار انجام شد. تخمین زمان دستیابی ((T(h) با استفاده از رگرسیون غیرخطی در نرم افزار SAS انجام شد. حداکثر نرخ حمله ی تئوریکی (theoretical maximumattack rate) لارو پشهی شتهخوار در تیمارهای فوق روی رقم خسیب به ترتیب 16/01، 13/83، 16/44 و 13/98 و در رقم کریم به ترتیب 17/74، 15/63، 13/01 و 13/75 به دست آمد. نرخ شکارگری پشه در تراکم 32 عدد شته در چهار نسبت ذکر شدهی ورمیکمپوست روی رقم خسیب به ترتیب 11/40، 11/70، 11/50 و 11/20 و روی رقم کریم به ترتیب 12/60، 12/10، 10/30 و 10/80 محاسبه شد.

پشه ی شته خوار، شته ی جالیز، ورمی کمپوست، ارقام خیار، نرخ شکارگری