سودابه صیدی - دانش آموخته کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی،دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
ناصر بهپور - دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی،فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران
وحید تادیبی - دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی،فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران

زمینه و هدف :کوفتگی و درد عضلانی، تجربه ای معمول و شایع پس از انجام فعالیتهای جسمانی بویژه فعالیت های وامانده ساز است.هدف از پژوهش حاضر بررسی آثارحاد و مزمن مصرف مکمل کوانزیم Q10 بر لاکتات دهیدروژناز پس از فعالیت هوازی وامانده ساز در بازیکنان فوتبالیست 17-19 سال است.روش کار: دوازده فوتبالیست پسر که تا شش ماه قبل سابقه آسیب عضلانی نداشتند، به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. در سه موقعیت کنترل، حاد و مزمن موردبررسی قرار گرفتند و به منظور ایجاد آسیب عضلانی، آزمون وامانده ساز بروس اجرا شد که برای تعیین سطح آنزیم لاکتات دهیدروژناز قبل و بعد از آزمون بروس خونگیری انجام شد. در موقعیت حاد،یک روز قبل از اجرای آزمون بروس دو عدد مکمل کوانزیم Q10 (هر عدد 100 میلی گرم) مصرف شد و در موقعیت مزمن بعد از هشت هفته مصرف مکمل، آزمون بروس اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از آزمون t وابسته در سطح معنیداری P ≥ 0/05 استفاده شد.یافته ها بررسی های آماری نشان دادند تفاوت معناداری در پیش آزمون و پسآزمون در موقعیت حاد و کنترل مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر پاسخ لاکتات در هیدروژناز وجود ندارد.اما این تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون مرحله مزمن معنی دار بود.نتیجه گیری:مصرف مزمن مکمل کوآنزیم Q10 تاثیر معنی داری در کاهش شاخص لاکتات دهیدروژناز داشت اما در گروه کنترل و حاد تاثیر معنی داری مشاهده نشد.

کوآنزیم Q10،لاکتات دهیدروژناز،فعالیت وامانده ساز