آسیب شناسی عوامل اجتماعی سکونت در سرای دانشجویی(مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه فرهنگیان اصفهان)

هدف از پژوهش حاضر، آسیبشناسی سراهای دانشجویی دانشگاه های فرهنگیان شهر اصفهان است. روش پژوهش از جهت هدف کاربردی و روش گردآوری داده ها توصیفی و پیمایشی با روش مقطعی بود. جامعه آماری مورد نظر دانشجویی دختر شهر اصفهان در سال تحصیلی 98-1397 بالغ بر 700 نفر بودند که با استفاده از نمونه گیری تصادفی، تعداد 245 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود. پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در بعد فرصت 85/0 و در بعد تهدید 74/0 محاسبه گردید. نتایج حاکی از آن است که در قسمت مربوط به بعد فرصتهای اجتماعی میانگین گویه در سرا نماز جماعت به طور مرتب برگزار میشود و گویه زندگی در سرا باعث شده بیشتر رعایت حال دیگران را بکنم و گویه زندگی در سرا مرا مسئولیت پذیر تر کرده است به ترتیب رتبه اول تا سوم را به خود اختصاص داده است. همچنین فرصت های ناشی از زندگی خوابگاهی بیشتر از تهدیدهای آن است. به علاوه نتایج نشان داد که بین نمرات فرصت ها و تهدیدهای اجتماعی در خوابگاه دانشجویی بر حسب مدت اقامت خوابگاه، مسافت منزل تا خوابگاه، مذهب، رشته تحصیلی، نوع محل زندگی، تحصیلات پدر و مادر، شغل پدر و مادر و میزان درآمد تفاوت معنی دار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، عوامل اجتماعی ، فرهنگ ، سرای دانشجویی.