تحلیل قواعد حاکم بر قراردادهای هوشمند در فقه و حقوق موضوعه

  • سال انتشار: 1398
  • محل انتشار: نهمین کنفرانس بین المللی اقتصاد، مدیریت و حسابداری با رویکرد ارزش آفرینی
  • کد COI اختصاصی: MAVC09_034
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1754
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

مسلم قزل بیگلو

دانشجوی دکتری حقوق بین الملل دانشگاه تهران

چکیده

قراردادهای هوشمند یک پروتکل تراکنش رایانه ای جهت اجرای مفاد قراردادها است. دو هدف کلی از قراردادهای هوشمند دنبال می شود که یکی ارضای شروط معمول قرارداد مانند شرایط و ضوابط پرداخت ، حفظ محرمانگی و اتمام قرارداد و دیگری حداقل نمودن استثنایات تصادفی و عمدی و نیاز به وجود واسطه های مورد اعتماد است . قراردادهای هوشمند در مدل داخلی شان ، صرفا کدهای برنامه نویسی شده هستند و برای تسهیل قرارداد اصلی ایجاد شده اند و بنابراین قرارداد نیستند اما در مدل خارجی ، آنها توافقی هستند که به صورت شرط ضمنی در قرارداد اصلی گنجانده می شود و بنابراین ، قرارداد هستند . این قراردادها در مدل خارجی شان بر اساس ماده 10 قانون مدنی ، یک قرارداد لازم است و خیارات نیز در آن جاری است . با این حال ، برخی از انواع خیارات هم چون خیار تاخیر ثمن با توجه به ماهیت قرارداد هوشمند ، امکان تحقق در آن را ندارند.

کلیدواژه ها

قرارداد هوشمند ، فقه ، حقوق موضوعه ، بلاک چین

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.